Las fòrmas ancianas son : de ipso castello de Villamuro, cap a 1035, del castel de Villamur cap a 1112, castello novum de Villamuro en 1142 [5], Villamur, cap a 1112 e al sègle XIII, Villamurum, Villamurus en 1102, 1143, 1162, 1163, 1229, 1318, 1323, 1388, 1392 [a qué correspondon las datas ?], Villammuri en 1272 [6].
Segon Dauzat e Rostaing, vila ven del latin villa « proprietat rurala » a partir del sègle IV e d'aquí al sègle XI, puèi « vilatge », abans de prene lo sens modèrne. La seguida es lo latin murus, « mur » [7].
Segon Negre, l'occitan vila a per sens « vilatge »[es un afar d'epòca çaquelà], lo mur representa l'encinta [5].
Sairac
Las fòrmas ancianas son Sairag, Saira[8].
Le nom es benlèu una alteracion de Seirac, de Serius + -acum, coma Seirac o Ceirac. Mès i a un visigot del nom de Sarus, donc *Sarius es possible.
Istòria
Pendent l'Ancian Regime, la comunautat de Vilamur èra de la diocèsi civila del Bas-Montalban e de la generalitat de Tolosa. A l'espiritual, se despartissiá entre la diocèsi de Montalban (Vilamur, Bondigós, Magnanac, Le Terme, Sainte-Cariette o Sainte-Escariette) e l'archidiocèsi de Tolosa (La Magdalena, Sayrac, Vilamatièr). Lo vocable de la glèisa es Sent Miquèl. En 1790, Vilamur venguèc caplòc del canton de Vilamur. La comuna perdèc Bondigós en 1869, La Magdalena en 1882 e Vilamatièr en 1907. Villemur venguèc oficialament Villemur-sur-Tarn per decret del 22 de junh 1921 [9].
Pendent l'Ancian Regime, Magnanac-et-Le-Terme (Manhanac ? Lo Tèrme ?) èra de la diocèsi de Montalban e de la senescauciá de Tolosa. Lo vocable de la glèisa (de Manhanac) es Sent Pèire (d'après l' Ordo). En 1790, la comuna efemèra del canton de Vilamur se creèc, puèi foguèc suprimida en l'an II a l'avantatge de Vilamur [10].
Fillols fosquèc tanben una parròquia del territòri de Vilamur [11]. Lo vilatge dels Filhòls es al nòrd de Vilamur, dins los puèges, mès sus la mapa de Cassini (fin del sègle XVIII), èra pas mai parròquia.
Sainte-Cariette o Sainte-Escariette èra una parròquia annèxa de Vilamur. Que representa aquela senta supausada, s'es una senta [12] ? Lo lòc situat a l'èst o al sud-èst de Puègnauquièr, sembla desparegut.
Sairac o Sayrac èra de l'archidiocèsi de Tolosa e lo vocable de la glèisa es Senta Fe. En 1790, la comuna efemèra del canton de Vilamur se creèt, puèi foguèc suprimida en l'an II a l'avantatge de Vilamur [13]. Lo nom occitan es probablament Sairac (alteracion de Seirac, de Serius + -acum, coma Seirac o Ceirac ?). Sairac es al sud-oèst de Vilamur e garda sa glèisa e son cementèri.
Lo Tèrme (nom probable) èra una parròquia de la diocèsi de Montalban e de la senescauciá de Tolosa. Lo vocable de la glèisa es Sent Estève (o Estèfe) [14].
Comunas de laNauta Garona (Lengadòc e Gasconha) (comunas actualas, comunas que contenon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg)
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
