Las fòrmas ancianas que son : Pomponhe (parrochia Sancte ~), au sègle XIII, Pompungha (eccl. de ~) (letra de Clamenç V, donc de 1305 a 1314), Pomponie/Pomponhe (pro cappella Sancte ~), en 1326[2].
Dauzat e Negre (aqueth citat per Bénédicte Boyrie-Fénié), qui probable coneishèvan pas las atestacions,[3] qu'i vesen Pomponia (villa sos-entenut), deu nom latin d'òme Pomponius, mès en realitat s'ageish d'un agionime, lo nom de senta Pomponia (fòrma femenina deu nomen Pomponius), martirizada a Cartage en 303. A ua data posteriora a la de las atestacions (o au mens au sègle XIII : veire la letra de Clamenç V), lo segon [-u-] se barrèt en [-y-], devath l'influéncia de la nasala palatala [-ɲ-] [4],[2]; es pas estonable que de comunas vesias contunhen de dire [pum'puɲə], puish que las innovacions començan totjorn dens los lòcs concernits (cf. Garona que disen Garòna près deu flume, mès que contunha la prononciacion confòrma a l'etimologia, tanlèu que se'n aluènhan). La prumèira e la tresena fòrmas atestadas que han veire lo -a finau s'èra dejà afeblit en [-ə] dens aquera partida de la Gasconha occidentala aus sègles XIII e XIV.
Istòria
Pompunha èra de la ciutat deus Nitiobròges e après de la diocèsi d'Agen, çò que justifica de lo plaçar dens l'Agenés. Dempui lo 13 d'agost 1317 e d'aquí a la Revolucion, èra de la diocèsi de Condòm creada per Joan XXII[5].
.svg){kind=small}
