Las fòrmas ancianas son : Forcas (par. de ~), au sègle XIII, Furcas, au sègle XIII, Forcas (par. Ste Marie de ~), au sègle XIII, Fourguas (par. de ~), au sègle XIII, Forcas, Furcas, en 1259, Ffolcuse (in foresta appellata de ~), en 1284, Forcas (locus de ~), en 1289. La prononciacion es ['urkəs de ga'rɔnə] (h, vengut de f, es mut dens lo parlar locau). Bénédicte Boyrie-Fénié escriu Horcas de Garòna. Ffolcuse, en 1284, representa en realitat ffoliose, mau legit = folhosa : Horcas èra environada d'un seuva. Foresta, deu latin forum, « tribunau », juridicament, a lo sens de « seuva que relèva de la justícia deu rei », mès furca, en latin de l'epòca, a lo sens de « ahorèst usatgèira », que permet aus abitants de traire lenha e husta. I a dens la comuna un lòc Saubole (seuva + diminutiu -òla = Seuvòla > Sauvòla) que ha véser que i a e i avèva bòscs [1]. Albèrt Dauzat e Ernèst Negre (citat per B. Boyrie-Fénié) interpretavan Fourques au sens de « bifurcacion, crotzada de camins » [2].
Istòria
Horcas èra de la ciutat deus Nitiobròges e après de la diocèsi d'Agen, çò que justifica mèi o mens de lo plaçar dens l'Agenés. Dempui lo 13 d'agost 1317 e d'aquí a la Revolucion, èra de la diocèsi de Condòm creada per Joan XXII. Èra a quauques km de la diocèsi de Vasats, que comença a Samasan[3].
En 1857, Senta Marta ven comuna a partir deu territòri de Horcas [4].
.svg){kind=small}
