Las fòrmas ancianas son : Pécheri en 1588, Péchairic en 1694, Pechserii en 1704, Puicharie en 1781 [3].
Segon Dauzat e Rostaing, Puèg-Aric vendriá de puèg e del nom germanic d'òme Haric, Heric[4]; s'agís de Haric, segon los Feniés [5]. Certanas fòrmas ancianas son estranhas.
Le Pin
Las fòrmas ancianas son : In decimario Sancti Antonini de Pinu en 1351, Ecclesia de Pinu en 1318, Le Py, membre de la commanderie de Pexiora en 1793 [6]. Le nom es sense mistèri.
Istòria
Puèg-Aric es una anciana comunautat e sucursala (parròquia annèxa) de la diocèsi de Mirapeis. La glèisa èra dedicada a Sant Pau, ara a la Santa Verge [3] [sembla pas que i aja de glèisa a Puèg-Aric].
Le Pin es una anciana comandariá de l'Òrde de Malta. La capèla èra un còp èra dedicada a Sant Antòni, ermita, n'es ara a Sant Pau [6].
Entre 1790 e 1794, Le Pin foguèt incorporat a la comuna [7].