Fòrmas ancianas : Bernado de la Roca vers 1080, Rupe de Ape en 1261, Rupe-Apis en 1356-57, La Roche-la-Beille en 1379, de Rupe-Apis, de Breno en 1427. Prononciat [la'roso lɔbɛ'ʎɔ] (se quò's pas 'n error)[1].
Segon Dauzat e Rostaing, La Ròcha ven dau preindoeuropeu *rocca, que designa successivament 'na montanha o 'na tuca rochelosa, un chasteu fòrt bastit sus la tuca, puei tot chasteu fòrt. lo determinant es un nom tirat de la fauna [2].
Segon Ives Lavalada, l'allusion a l'abelha es estranja. Se pòt benleu pensar au preindoeuropeu *ALP-, nautura, per designar un luòc fortificat a 421 m [1]. Lo luòc l'Abelha es près de Roiera.
Roiera
Roiera ven en teoria dau latin roboria, emb substitucion per lo sufixe -aria-, o directament robur + -aria, bòsc de chassanhs, bòsc de roves (rovers) [3],[4],[1]. Las referéncias son per d'autres luòcs.
Istòria
Roiera, au sud-est dau borg, era 'na paròcha annèxa sus la mapa de Cassini (segle XVIII). Fuguet estachada a La Ròcha en 1829. Son nom oficiau Royères-hors-la-Roche indica ben una dependéncia[5], mas Roiera èra pus poblada que La Ròcha.
.svg)
.svg){kind=small}
