Esquiesa e Cèra
Esquiesa e Cèra ( en francés Esquièze-Sère) qu'ei ua comuna gascona de Bigòrra, en Lavedan e en País Tòi, situada dens eth departament deths Hauts Pirenèus e era region d'Occitània, ancianament de Mieidia-Pirenèus. Geografia![]() ![]() ToponimiaEsquiesaEra prononciacion qu'ei [és'kyéso] (grafia fonetica deths autors). Eras fòrmas ancianas que son : Ezii Guilhermi de Squisa, ath sègle XII, De Squisa ath sègle XII e 1379, De-Squiza en 1313, De Esquisa en 1342, de-Squiza en 1429, Esquieses en 1614, Esquiése (shens data hornida)[1]. Segon Dauzat, Esquiesa qu'ei derivat deth gascon esquie, « aresta de montanha »[2]. Segon R. Aymard, eth nom que vien de esquià en gascon dera Varetja, « fetuca » (planta)[1]. Segon Miquèu Grosclaude, eth gascon esquia ei pas adaptat ath site, ua vath; eths noms de planta dont parla Aymard son esquiar e esqués. Mès, com passar a esquiesa ? Eth nom primitiu qu'ei probablament squisa, abans ua diftongason tardiva; eth nom que demòra escur[1]. CèraEra prononciacion qu'ei ['sèro] (grafia fonetica deths autors). Eras fòrmas ancianas que son : Bernardus de Cera en latin, en 1037 o cap a 1040, Cera ath sègle XII, De Sera en 1313 e 1342, de Serra en 1342, De Esquisa en 1342, Sera en 1429, Sere en Barège en 1736-1789, Sere en Barège en 1760, Sere en 1790, Sère-en-Barège en 1806[1]. Cèra qu'ei eth resultat gascon deth latin cella, « cellula », puish « ermitatge », puish « petit monastèri ». Cèra qu'ei un mot diferent de sèrra, dab duas -rr-[1]. Istòria![]() AdministracionDemografia
Lòcs e monumentsPersonalitats ligadas dab era comunaVéder tanbenLigams extèrnesNòtas
|