Os coeficientes binomiais pódense ordenar para formar o triángulo de Pascal, no que cada entrada é a suma das dúas inmediatamente anteriores.
Os coeficientes binomiais ou números combinatorios son os enteiros positivos que aparecen como coeficientes no teorema do binomio. Normalmente, un coeficiente binomial está representado por un par de números enteiros n ≥ k ≥ 0 e escríbese Correspóndese co coeficiente do termo xk na expansión polinómica da potenciabinomial(1 + x)n; este coeficiente pódese calcular mediante a fórmula
Imos ver un exemplo, a cuarta potencia de (1 + x) é
e calculamos o coeficiente binomial é o coeficiente do termo x2.
Se ordenamos os números en filas sucesivas para n = 0, 1, 2, ... daquela temos unha matriz triangular chamada triángulo de Pascal, que satisfai a relación de recorrencia
En moitas áreas das matemáticas aparecen os coeficientes binomiais, e teñen especial incidencia na combinatoria. O símbolo adoita lerse como "n sobre k". Hai formas de escoller un subconxunto (desordenado) de k elementos dun conxunto fixo de n elementos. Por exemplo, hai formas de escoller 2 elementos entre {1, 2, 3, 4}, é dicir, {1, 2}, {1, 3}, {1, 4}, {2, 3}, {2, 4 } e {3, 4}.
Agora podemos xeneralizar para que poida usarse para calquera número complexoz e enteiro k ≥ 0, e moitas das súas propiedades seguen a manterse nesta forma máis xeral.
As notacións alternativas máis frecuentes son C(n, k), Cn k, e Cn,k, en todas elas o C significa combinacións.
Definición e interpretacións
Para os números naturaisn e k, o coeficiente binomial pódese definir como o coeficiente do monomio Xk na expansión de (1 + X)n. O mesmo coeficiente tamén ocorre (se k ≤ n ) na fórmula binomial
(∗)
(válida para calquera elemento x, y dun anel conmutativo), o que explica o nome de "coeficiente binomial".
Tamén aparece na combinatoria, onde dá o número de subconxuntos de k elementos (ou k-combinacións) dun conxunto de n elementos.
Cálculo do valor dos coeficientes binomiais
Fórmula recursiva
para todos os números enteiros tal que
con valores límite
para todos os números enteiros n ≥ 0.
Fórmula multiplicativa
onde o numerador da primeira fracción exprésase como o símbolo de Pochhammer do factorial descendente.
Fórmula factorial
onde n! denota o factorial de n . A fórmula presenta unha simetría
(1)
Xeneralización e conexión coa serie binomial
A fórmula multiplicativa permítenos ampliar a definición dos coeficientes binomiais substituíndo n por un número arbitrario (negativo, real, complexo) ou mesmo un elemento de calquera anel conmutativo no que todos os enteiros positivos sexan invertibles:Aproveitamos esta definición para ter unha xeneralización da fórmula binomial, cunha das variables posta a 1, :
(2)
Esta fórmula é válida para todos os números complexos α e X con |X| < 1.
Triángulo de Pascal
A regra de Pascal é unha importante relación de recorrencia
(3)
que se pode utilizar para demostrar por indución matemática que é un número natural para todos os enteiros n ≥ 0 e todos os enteiros k, un feito que non é inmediatamente obvio a partir da fórmula (1).
O número de fila n contén os números para k = 0, …, n. Constrúese colocando primeiro 1 nas posicións máis externas e despois enchendo cada posición interna coa suma dos dous números directamente enriba.
Combinatoria e estatística
Os coeficientes binomiais son de importancia en combinatoria, porque proporcionan fórmulas feitas para certos problemas frecuentes de contaxe:
Hai formas de escoller k elementos dun conxunto de n elementos. Consulte Combinacións.
Hai formas de escoller k elementos dun conxunto de n elementos se se permiten as repeticións. Consulte Multiconxunto.
Hai cadeas que conteñen k uns e n ceros.
Hai cadeas formadas por k uns e n ceros de xeito que non hai dous uns adxacentes.[1]
Se k é un número enteiro positivo e n é arbitrario, entón
(5)
Para n constnte, temos a seguinte recorrencia:
Sumas dos coeficientes binomiais
A fórmula
(∗∗)
expresa que os elementos da fila n-ésima do triángulo de Pascal sempre suman 2 elevados á potencia n-ésima.
Temos dúas fórmulas máis,
.
.
Estas dúas fórmulas séguense do teorema do binomio despois de diferenciar con respecto a x (dúas veces na segunda) e despois de substituír x = y = 1.
A identidade de Chu-Vandermonde, que se cumpre para calquera valores complexos m e n e calquera número enteiro non negativo k, é
(7)
No caso especial n = 2m, k = m, usando (1), a expansión (7) fica como
(8)
onde o termo do lado dereito é un coeficiente binomial central.
Imos ver outra forma da identidade de Chu-Vandermonde que se aplica a calquera número enteiro j, k e n que satisfaga 0 ≤ j ≤ k ≤ n, é
Para os enteiros s e t tales que as series de multisección (con termos igualmente espazados) dás a seguinte identidade para a suma dos coeficientes binomiais:
Para s pequenos, estas series teñen formas particularmente feitucas; por exemplo, [2]
Sumas parciais
co caso especial
para n > 0. Este último resultado é tamén un caso especial do resultado da teoría das diferenzas finitas que para calquera polinomio P(x) de grao menor que n, [3]
Agora, se facemos que k sexa fixo, a función xeradora ordinaria da secuencia é
A función xeradora bivariada dos coeficientes binomiais é
Función xeradora exponencial
Para dúas variables, unha función xeradora exponencial simétrica dos coeficientes binomiais é:
Propiedades de divisibilidade
En 1852, Kummer demostrou (Teorema de Kummer) que se m e n son enteiros non negativos e p é un número primo, entón a maior potencia de p que divide é igual a pc, onde c é o número de carrexos cando m e n se suman na base p. Isto é valoración p-ádica dun coeficiente binomial.
Os coeficientes binomiais teñen propiedades de divisibilidade relacionadas cos mínimos múltiplos comúns (lcm) de números enteiros consecutivos. Por exemplo:[4]
.
.
un dato máis en relación á divisibilidade: un número enteiro n ≥ 2 é primo se e só se todos os coeficientes binomiais intermedios
son divisibles por n.
Límites e fórmulas asintóticas
Os seguintes límites para cúmprense para todos os valores de n e k tal que 1 ≤ k ≤ n:Das propiedades de divisibilidade podemos inferir que
Tanto n como k grandes
A aproximación de Stirling dá a seguinte aproximación, válida cando tenden ao infinito:En particular, cando é suficientemente grande, temos
.
.
Se n é grande e k é linear en n, existen varias estimacións asintóticas precisas para o coeficiente binomial . Por exemplo, se entónonde d = n − 2k.[5]
n moito maior que k
Se n é grande e k é o(n) (é dicir, se k/n → 0), entónonde de novo o é a notación o pequena. [6]
Os coeficientes binomiais pódense xeneralizarse a coeficientes multinomiais definidos como o número:
onde
Lembrando o que representan os coeficientes binomiais de (x + y)n, vemos que os coeficientes multinomiais representan os coeficientes do polinomio
O caso r = 2 dá os coeficientes binomiais:
A interpretación combinatoria dos coeficientes multinomiais sería que temos n elementos distinguibles sobre r recipientes distinguibles, onde cada un contén exactamente ki elementos, onde i é o índice do recipiente.
Serie de Taylor
Usando os números de Stirling do primeiro tipo,, temos que a expansión en serie arredor de calquera punto escollido arbitrariamente é
Coeficiente binomial con n = 1/2
Podemos estender a definición dos coeficientes binomiais ao caso en que é real e é enteiro.
En particular, a seguinte identidade cúmprese para calquera número enteiro non negativo :
Isto vese cando se expande nunha serie de potencias utilizando a serie binomial de Newton:
A serie binomial de Newton, que recibe o nome de Isaac Newton, é unha xeneralización do teorema binomial a series infinitas:
A identidade pódese obter mostrando que ambos os dous lados satisfán a ecuación diferencial(1 + z) f'(z) = α f(z).
O raio de converxencia desta serie é 1. Unha expresión alternativa é
onde se aplica a identidade
.
Coeficiente binomial multiconxunto (ascendente)
Os coeficientes binomiais contan subconxuntos de tamaño prescrito dun conxunto dado. Un problema combinatorio relacionado é contar multiconxuntos é dicir, contar o número de formas de seleccionar un determinado número de elementos dun conxunto dado incluíndo a posibilidade de seleccionar o mesmo elemento con repetición. Os números resultantes chámanse coeficientes multiconxuntos;[7] o número resultante dunha "multiescolla" (isto é, escolla con substitución) de k elementos de un conxunto de n elementos denótase cun duplo paréntese .
O valor dos coeficientes multiconxunto é
Xeneralización a enteiros negativos
Para calquera n,
En particular, os coeficientes binomiais para enteiros negativos n poden darse con coeficientes multiconxuntos negativos.
↑Farhi, Bakir (2007). "Nontrivial lower bounds for the least common multiple of some finite sequence of integers". Journal of Number Theory125 (2): 393–411. arXiv:0803.0290. doi:10.1016/j.jnt.2006.10.017.
Knuth, Donald E. (1997). The Art of Computer Programming, Volume 1: Fundamental Algorithms (Third ed.). Addison-Wesley. pp. 52–74. ISBN0-201-89683-4.
Singmaster, David (1974). "Notes on binomial coefficients. III. Any integer divides almost all binomial coefficients". Journal of the London Mathematical Society8 (3): 555–560. doi:10.1112/jlms/s2-8.3.555.