Slobodan Princip

SLOBODAN PRINCIP SELjO
Slobodan Princip Seljo
Datum rođenja	25. maja 1914.
Mesto rođenja	Hadžići, kod Sarajeva  Austrougarska
Datum smrti	maj 1942. (28 god.)
Mesto smrti	Šćepan polje, kod Foče ND Hrvatska
Profesija	student tehnike
Član KPJ od	pre rata
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
U toku NOB-a	komandant Operativnog štaba NOV i PO za istočnu Bosnu
Narodni heroj od	7. novembra 1942.

Slobodan Princip Seljo (1914 — 1942), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Rođen je 25. maja 1914. godine u mestu Hadžićima, kod Sarajeva. Njegov otac Jovo, bio je rođeni brat Gavrila Principa - pripadnika „Mlade Bosne“ i atentatora na austrougarskog prestolonaslednika Franca Fredinanda, 1914. godine.

Za vreme pohađanja gimnazije u Sarajevu, priključio se omladinskom revolucionarnom pokretu i postao član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ). Učestvovao je u formiranju ilegalnih omladinskih organizacija, kulturno-prosvetnih i sportskih društava u Sarajevu i selima rodnog kraja. Tokom školskih raspusta, politički je delovao i među radnicima, u svom rodnom kraju, donoseći im ilegalne letke, partijsku štampu i marksističku literaturu.

Politički rad je nastavio i kao student Tehničkog fakulteta u Beogradu. Zbog angažovanog političkog rada primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ), a kasnije je i izabran za predsednika Udruženja bosanskohercegovačkih studenata „Petar Kočić“. Ovo društvo je imalo značajnu ulogu u okupljanju i organizovanju studenata i uspostavljanju veza sa radničkom, školskom i seljačkom omladinom. Tokom školskih raspusta, Slobodan je s članovima Udruženja, obilazio mesta širom Bosne i Hercegovine, gde su održavali priredbe i manifestacijske zborove. Tokom 1938. godine, obišli su Tuzlu, Doboj, Derventu, Banja Luku, Prijedor, Sarajevo i Mostar. Na Beogradskom univerzitetu, Slobodan je aktivno sarađivao sa drugim istaknutim omladinskim rukovodiocima, a pre svega sa - Ivom Lolom Ribarom, Veljkom Vlahovićem, Osmanom Karabegovićem, Mahmutom Bušatlijom i drugima. Zbog revolucionarnog rada više puta je hapšen i proganjan od policije.

U toku napada Nemačke na Kraljevinu Jugoslaviju, 6. aprila 1941, Princip je služio kao rezervni potporučnik Vojske Kraljevine Jugoslavije. Posle kapitulacije, izbegao je zarobljavanje i vratio se u Sarajevo, gde je aktivno radio na pripremama ustanka. Juna 1941. imenovan je za člana Vojnog rukovodstva za BiH, a u julu iste godine postao je komandant Oblasnog vojnog štaba za sarajevsku oblast. Ubrzo nakon toga, zajedno sa Hasanom Brkićem, Slavišom Vajnerom i drugim partijskim aktivistima otišao je na Romaniju, gde je pokrenuo opštenarodni ustanak. Pod njegovom komandom formiran je Romanijski partizanski odred i izvedene su prve oružane akcije na Romaniji, a kasnije i borbe za oslobođenje Rogatice. Početkom februara 1942. godine, imenovan je za komandanta Operativnog štaba NOV I PO za istočnu Bosnu.

U toku Treće neprijateljske ofanzive, razboleo se od pegavog tifusa, od čega je i umro. Sahranjen je u Grobnici narodnih heroja u spomen-parku Vraca, na Trebeviću, kod Sarajeva.

Ukazom Vrhovnog štaba NOV i POJ, 6. novembra 1942. godine, proglašen je za narodnog heroja, među prvim borcima NOV i POJ. U „Biletenu Vrhovnog štaba“ br 20-22 o proglašenju Slobodana Principa za narodnog heroja piše:

• Narodni heroji Jugoslavije. „Mladost“, Beograd 1975. godina.