Hidrogliser
Hidrogliser (talijanski: Aliscafo) ili hidrokrilac, vodokrilac ili aliskaf je brzi brod dizajniran tako da kliže po voda na skijama odnosno na krilima.[1] Karakteristike Krila hidroglisera imaju istu funkciju kao i avionska, da stvore dinamički uzgon koji uzdiže trup broda iz vode kako on povećava brzinu. Na taj način smanjuju otpor i mogu ploviti znatno brže od brodova klasičnog dizajna čak do 80 čvorova (148,16 km/h)[2].  Kako je voda puno gušća od zraka, krila za razliku od avionskih mogu biti puno manja. Montiraju se na pramcu i krmi. Danas postoje dva glavna sistema krila koja se koriste; površinski i potopljeni;
Hidrogliseri su manji od klasičnih putničkih brodova, najčešće imaju deplasman do 300 tona, i koriste se za prijevoz putnika po jezerima, rijekama i zatvorenim morima, gdje nema velikih valova.[1] Historija.png) Prvi prototip hidroglisera napravio je talijanski inženjer Enrico Forlanini 1898.[3] Njegov protutip iz 1906. postigao brzinu od 38 čvorova[1], američki prototip iz 1918., jurio je 60 čvorova (111 km/h).[3] U komercijalnu upotrebu su ušli tek nakon Drugog svjetskog rata U SFR Jugoslaviji su se počeli koristiti od kraja 1950-ih, kako po Jadranu, tako i po rijekama, najčešće su bili proizvedeni brodogradilištima SSSR-a. Većina je 1990-ih rashodovana ili prodana. Izvori
Vanjske veze
|
||||||
