Santa MilissaSanta Milissa (Brescia, 28 di frivaru 126 – Marcianopuli, 16 di sittèmmiru 157) fu na vèrgini ligginnària e màrtiri dâ tradizzioni cristiana Secunnu la liggenna, fu na missiunaria pruvinenti dâ Italia e vivìa a Marcianopuli câ missioni di evangelizzari àutri pòpuli, n'èbbica 'n cui la Tracia, la riggiuni tunnu â cità, era cuntrullata dû cuvirnaturi Antiocu Fu martirizzata duranti la pirsicuzioni du ‘Mpiraturi Antuninu Piu. La sò festa è cilibbrata lu 16 di sittèmmiru. ![]() StoriaMelissa era na cristiana divuta ca vivìa ntâ città di Marcianopuli, avennu statu mannata comu missiunaria, secunnu la tradizzioni, di terri luntani. Cioè, vinìa di l'Italia, principalmenti dâ città di Brescia, o forsi di nu postu vicinu a Brescia, comu Bergamu o macari Milanu, almenu chiḍḍa, la sò patria, annannu a evangelizzari ntâ riggiuni dâ Tracia, duranti lu regnu di l'impiraturi Antoninu Piu. Nta chiḍḍu tempu, lu guvirnaturi dâ pruvincia era Antiocu, nu pirsicutaturi notu dî cristiani. Quannu sapìu dâ fidi e l'attività missiunaria di Melissa, la cui pridicazzioni firventi cummirtìu assài pagani ô cristianèsimu, Antiocu ordinò l'arrestu immediatu, cunsidirannula na minaccia pi l'ordini riliggiusu e pulìticu mpustu dô cultu dî dèi rumani . Dutata dû Signuri dû donu dî miraculi, Santa Milissa distruggìu attraversu li sò prijeri l’iduli dî divini pagani Apollu e Erculi, causannu scànnalu tra li genti e arraggiannu ulteriormenti lu cuvirnaturi Di frunti ô rifiutu fermu di Melissa di adurari li dèi pagani, Antiocu ordinò di affidàrila a sò mugghieri e a nu gruppu di fìmmini nfruenti, cu l'intinzioni di cummìncirila, attraversu lusingari, cunfortu e pirsuasioni emutiva, a rinunciari â sò fidi. Com'è gghiè, lu tintativu fu nu risultatu negativu. Lu santu non sulu risistìu a tutti li formi di manipulazzioni, ma cummirtìu macari la mugghieri di Antiocu ô cristianèsimu, nzèmmula a àutri fimmini dû circulu paganu. La fìmmina ca avìa avutu lu compitu di purtari Melissa nna l'idulatrìa fu iḍḍa stissa trasfurmata dâ virità dû Vangelu, addivintannu na discìpula di Cristu . Li du’ fimmini accuminciaru a travagghiari ‘n manera sicreta a favuri dâ fidi cristiana, evangelizzannu e cunvirtennu àutri pagani, tutti sutta lu rischiu custanti di pirsicuzzioni.[1] ![]() MartiriuQuannu Antìocu scuprìu ca sò mugghieri avìa abbrazzatu lu Cristianèsimu, si fici n'arraggia viulenti. Cunsidirannu l'episòdiu n'affrontu â sò autorità e na minaccia diretta a l'ordini 'mpiriali, ordinò l'esecuzzioni immediata di tutti dui. Accussì, Santa Melissa e la mugghieri dû guvirnaturi foru decapitati, sigillannu la tistimunianza dâ fidi cû martiriu. Melissa, cu nu curàggiu firmi, caminau versu la sò morti comu unu camina versu la gloria, arricivennu la curuna eterna riservata ê santi màrtiri. ![]() Quarchi tempu doppu, nu cristianu maceduni di nomu Acaciu, passannu di Marcianopuli ntâ sò strata pâ sò patria, sapìu ca li sacri Riliquii di Santa Melissa arristaru senza sippilluti Muvutu da pietati e da zelu, s’avvicinò ô cuvirnaturi e dumannò lu pirmissu di purtari cu iddu lu corpu dû Santu, ntinzioni di sippillìrilu cu unuri ntâ sò riggiuni Antìocu, senza sapiri la sò vera ntinzioni, pirmittìu a Acaciu di pigghiari lu corpu. Acaciu misi cu cura li resti di Santa Melissa ntô baul e partìu subbitu pi mari. Comunqui, duranti lu viaggiu, s'ammalau gravimenti e murìu La navi ca viaggiava attraccau nta nu prumuntoriu di l' isula di Lemnos, e ddòcu, li soi cumpagni di viaggiu, rispettannu li disii dô difuntu, sippilleru li relìqui dô santu màrtiri. Lu stissu Acácio, ca avìa mustratu tantu amuri e riverenza pî martiri di Cristu, fu sippillutu vicinu â tomba di Santa Melissa. Quinni, la mimòria di Santa Melissa e Acaciu arresta viva ntâ tradizzioni cristiana comu esempiu di fidiltà, zelu apostòlicu e divuzzioni 'nflexibbili. La sò storia rapprisenta non sulu lu triunfu dâ fidi supra la pirsicuzzioni, ma puru lu putiri dâ virità evangelica capaci di trasfurmari li cori puru dintra li strutturi di putiri pagani di l' Imperu Rumanu . RifirennaLiami di fora |