Wiktar Marcinowicz

Wiktar Walieriewicz Marcinowicz (ur. 9 września 1977 w Oszmianie na Białorusi) – białoruski pisarz, dziennikarz, znawca sztuki. Zastępca redaktora BiełGazety. Wykładowca historii sztuki w Europejskim Uniwersytecie Humanistycznym. Od 2004 roku mieszka na Litwie^[1].

Biografia

27 czerwca 2008 r. obronił doktorat w Wileńskiej szkole malarskiej pt. Witebska awangarda (1918-2022): kontekst społeczno-kulturowy i krytyka artystyczna^{[potrzebny przypis]}.

W 2009 wydał w języku rosyjskim powieść “Paranoja”, której sprzedaż była zakazana w Mińsku^[2] i w niektórych sklepach internetowych^[3].

W czerwcu 2011 r. pisarz udostępnił swoją pierwszą powieść opublikowaną w języku białoruskim pod tytułem Chłodny wyraj. Zdaniem autora utwór ten miał być rozpowszechniany wyłącznie w formie elektronicznej^[4].

Pod koniec maja 2013 r. pisarz udostępnił utwór Torfowiec, napisany w języku rosyjskim, wydany jednocześnie w formie elektronicznej w języku rosyjskim i w wersji papierowej w tłumaczeniu na białoruski.

10 września 2014 r. ukazała się druga powieść Mowa. Oryginalne wydanie trafiło do sprzedaży w formie papierowej, a tłumaczenie na język rosyjski zostało udostępnione online^{[potrzebny przypis]}. Powieść została przetłumaczona także na język niemiecki^[5].

Nagrody i wyróżnienia

Nagroda literacka „Debiut” im. Maksima Bogdanowicza w dziedzinie prozy za powieść "Chłodny wyraj” (2012)
Nagroda motywacyjna Europejskiego Towarzystwa Science Fiction (2014)

Utwory

Paranoja (2009)
Chłodny wyraj (2011)
Torfowiec (2013)
Mowa (2014)
Ojczyzna. Marc Chagall w Witebsku (2015)
Jezioro radości (2016) (na jego podstawie nakręcono film o tym samym tytule, reż. Aliaksiej Palujan (2019)
Noc (2018)
Rewolucja (2020)