Wavetable

Ten artykuł od 2021-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wavetable – synteza tablicowa, alternatywny w stosunku do syntezy FM sposób generowania dźwięków.

Krótkie próbki (ang. sample) danego instrumentu muzycznego są przetwarzane na dźwięk o odpowiedniej wysokości i czasie trwania. Technika ta opracowana została pod koniec lat 70. przez Wolfganga Palma i wprowadzona w 1979 r.

Poczynając od 1993 roku na rynku pojawiły się karty dźwiękowe Creative Labs Sound Blaster AWE32 i Gravis Ultrasound, których producenci wykorzystując hasło „wavetable” rozpoczęli stosowanie sampli PCM jako podstawy tworzenia dźwięków. Jednak tego typu karty dźwiękowe tak naprawdę nie korzystały z żadnej formy syntezy tablicowej, ale raczej z samplera i systemu syntezy subtraktywnej bazującej na technologii z rodziny emulatorów E-mu.