Ten artykuł dotyczy systemu transportu w Namibii, zarówno publicznego, jak i prywatnego.
Ważne informacje
Historia
Początki zorganizowanych podróży i tras komunikacyjnych na terenie południowo-zachodniej Afryki, czyli dzisiejszej Namibii, nie zostały jeszcze ustalone. Wynika to z braku pisemnych zapisów dotyczących dróg sprzed schyłku XIX wieku[1]. Prace archeologiczne datują jeden ze szlaków w południowo-zachodnim masywie Brandberg na 1250 n.e. Chociaż nie znaleziono innych tak wczesnych przykładów dróg, jest pewne, że trasa ta nie była jedyna w swoim rodzaju[2].
Pierwsza stała droga, zbudowana w celu przejazdu wozów ciągniętych przez woły, powstała z inicjatywy Heinricha Schmelena, nadreńskiego misjonarza w Bethanie na początku XIX wieku. Droga ta prowadziła z Bethanien do Angra Pequeña, dzisiejszego miasta Lüderitz, i miała służyć jako naturalny port, powstały w celu uniezależnienia się od Kolonii Przylądkowej[2].
Transport drogowy
B2 między Walvis Bay i Swakopmund. Warunki wietrzne i bliskość wydm prowadzą do zmniejszenia widoczności i piasku pokrywającego asfaltAutostrada B4 w pobliżu LuderitzUjęcie na drogę D826 w kierunku Sossusvlei
Sieć drogowa Namibii jest uważana za jedną z najlepszych na kontynencie; budowa i konserwacja dróg spełnia międzynarodowe standardy. W kraju 48 875,27 km dróg (2017 r.) jest zarządzanych przez Zarząd Dróg, przedsiębiorstwo państwowe utworzone na mocy ustawy nr 17 z 1999 r. Ze względu na małe natężenie ruchu większość dróg nie jest pokryta asfaltem. Rozkład nawierzchni dróg jest następujący:
412 km dróg z przeważającą ilością żwiru, ale pokryte cienką warstwą bitumu, aby zmniejszyć koszty utrzymania i tworzenia się pyłu.
25 710 km dróg żwirowych, pokrytych żwirem importowanym.
11 460 km dróg gruntowych. Drogi te są budowane poprzez usuwanie roślinności. Ubijanie odbywa się poprzez ruch drogowy. Niektóre z tych dróg są w ogóle nie klasyfikowane, składają się po prostu z ziemnych lub piaszczystych ścieżek oddzielonych roślinnością. Tory te są używane tam, gdzie spodziewane jest codzienne użytkowanie mniej niż pięciu pojazdów.
288 km dróg solnych. Drogi te w większości składają się ze słonej wody i materiałów bogatych w gips. Są budowane tylko w pobliżu wybrzeża Atlantyku.
B1 w dwóch nieciągłych częściach, najpierw 802 km (498,34 mi) od Noordoewer (granica południowoafrykańska) do południowego końca autostrady A1 w Windhuk, a następnie wznowienie na północnym końcu autostrady A1 w Okahandja i kurs 665 km (413,21 mi) do Oshikango (granica angolska). Łącznie obie sekcje mają długość 1467 km (911,55 mi).
W 2018 roku w Namibii zarejestrowano około 393 062 samochodów (169 911 w stolicy Windhuk)[3]. Namibia charakteryuje się stzosunkowo wysoką częstością wypadków drogowych w porównaniu z nieliczną populacją. W 2011 roku w 2846 wypadkach zginęło 491 osób. Przyczynami są często nadmierna prędkość i lekkomyślność podczas jazdy, a także ogólne nieprzestrzeganie przepisów ruchu drogowego. Bezpańskie zwierzęta są również częstą przyczyną wypadków, szczególnie w regionie Kavango.
Transport kolejowy
Transport kolejowy w Namibii ma długość 2687 kilometrów i jest obsługiwany przez TransNamib.
Angola – obecnie nie ma połączenia kolejowego z Angolą, chociaż podpisano umowę na budowę połączenia między nimi.
Botswana – obecnie nie ma połączenia kolejowego z Botswaną, chociaż oba kraje używają tej samej szerokości toru. Od lutego 2011 r. trwa budowa połączenia kolejowego Trans-Kalahari między polami węglowymi Botswany i Walvis Bay (Transport kolejowy w Botswanie)
Republika Południowej Afryki – istnieje połączenie kolejowe z RPA; oba kraje używają tej samej szerokości toru miernik. (Transport kolejowy w RPA)
Zambia – obecnie nie ma połączenia kolejowego z Zambią, chociaż oba kraje używają tej samej szerokości toru. Od lutego 2011 roku mówi się o przedłużeniu linii kolejowej do granicy z Zambią[4]. (Transport kolejowy w Zambii)
26 października – Rozmowy między Namibią a Angolą dotyczące połączenia z Namibią a Chamutete w Angoli.
18 października – Według raportu Engineering News, planowana jest rozbudowa trasy z Grootfontein do Katima Mulilo na granicy z Zambią o 700 km. Studium wykonalności do marca 2008 r. wg Grupy Walvis Bay Corridor: „Skupiamy się na ułatwieniu handlu, aby skrócić czas dojazdu i zmniejszyć koszty jazdy. Naszym celem są kopalnie miedzi w Zambii. Katima Mulilo po wybudowaniu motu na Zambesi, ma około 130 km do najbliższej linii kolejowej w Zambii w linii prostej. Jednym z pomysłów jest zmodernizowanie linii z Mulobezi do Livingstone (80 km), chociaż są rozważane krótsze i prostsze trasy.
Lotniska w Namibii. africa.cwsurf.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-04-28)]. – historia, dane, linie lotnicze, parking, wynajem samochodów, zdjęcia, planespotting,...