Program Bion  Bion (ros. Бион) lub też Biokosmos (Биокосмос) – program mający na celu stworzenie i wysłanie w kosmos serii biosatelitów radzieckich (od 1991 – WNP), realizowany w latach 1973–1996, reaktywowany w 2005 roku. Konstrukcja[1]Satelity Bion konstrukcyjnie opierały się na radzieckich satelitach rozpoznawczych serii Zenit. Oznacza to, że wyniesione na ich pokładzie zestawy do eksperymentów mogły wrócić na Ziemię. W ramach programu Bion również do satelitów Zenit dołączano specjalne moduły z zestawami do bioeksperymentów o nazwie Nauka. Moduły te mieściły aż 90 kg ładunku użytecznego. Czas trwania starszych misji Bionów był różnorodny, od 5 (Bion 6) do 22 dni (Bion 1); najnowsza misja (Bion-M1) trwała 30 dni. Część źródeł za pierwszego satelitę Bion uznaje Kosmos 110 z 1966 roku, na którego pokładzie umieszczono dwa psy nierasowe – Wietierok i Ugolok, jednak był on zmodyfikowaną kapsułą Woschod. Od 2005 roku są prowadzone prace nad satelitami serii Bion-M. W odróżnieniu od bazowych Bionów, Bion-M wykorzystuje system napędowy z satelitów Resurs-DK, a nie Zenit. Pierwszy satelita z tej serii wyniósł w 2013 akwarium dostarczone przez DLR[2]. Współpraca z innymi państwamiW 1971 ZSRR podpisał z USA umowę o współpracy naukowców z obydwu krajów. Umowa dotyczyła również współpracy w badaniach kosmosu. Pierwszy Bion, którego misję realizowali naukowcy amerykańscy i radzieccy, został wystrzelony w 1975 roku, kilka lat po zamknięciu przez NASA własnego programu biosatelitów. Odtąd wszystkie Biony były realizowane w ramach współpracy międzynarodowej. Oprócz USA w program Bion zaangażowane były inne państwa, w tym Europejska Agencja Kosmiczna i wiele państw bloku wschodniego w ramach programu Interkosmos, m.in. Polska. Satelity[3]
Zobacz teżPrzypisy
|
