IntrojekcjaIntrojekcja jest mechanizmem obronnym, który pojawia się w celu obrony ego przed uświadomieniem nieakceptowanych, wrogich impulsów. Dziecko przyswaja sobie postawy rodziców w formie wielu utrwalonych wzorców myślowych, które są powielane. Utworzony obraz rodziców sprawia, iż jednostka stosuje ich nakazy wobec siebie[1]. Mechanizm introjekcji polega na przyjmowaniu komunikatów, poglądów, atrybutów innych osób jako własnych. Proces ten przebiega bezrefleksyjnie[2]. Najczęściej żywimy wobec tych obiektów silne uczucia (np. miłość lub nienawiść), które mogą być zarówno świadome, jak i nieświadome[3]. Proces introjekcji jest nieuświadomiony[1]. Introjekcja oprócz obronnego, ma także znaczenie charakterotwórcze. Jednak bardzo trudno jest rozgraniczyć te dwa znaczenia. Istotą w tych funkcjach jest motywacja lękowa. Zobacz teżPrzypisy
|
