Adolph Eduard Grube
Adolph Eduard Grube (ur. 18 maja 1812 w Królewcu, zm. 23 czerwca 1880 we Wrocławiu)[1] – niemiecki zoolog i nauczyciel akademicki, rektor Uniwersytetu Wrocławskiego. W swoim rodzinnym mieście ukończył Collegium Fridericianum, a następnie tamtejszy uniwersytet, gdzie uzyskał doktorat w roku 1834, habilitację w 1837 oraz tytuł profesora nadzwyczajnego w 1843 r. Od 1844 był profesorem na Uniwersytecie Dorpackim, w 1856 r. przeniósł się na analogiczne stanowisko na Uniwersytet Wrocławski, gdzie pracował do śmierci. We Wrocławiu, oprócz obowiązków profesorskich, przez cały swój pobyt piastował także funkcję dyrektora Muzeum Zoologicznego[1], znacząco rozbudowując kolekcję muzealną m.in. o eksponaty przywiezione z własnych, licznych podróży badawczych nad Morze Śródziemne, Adriatyk i nad Atlantyk[2]. Ponadto w latach akademickich 1859/60 oraz 1879/1880 był dziekanem Wydziału Filozoficznego UWr, a w 1863 został wybrany na jednoroczną kadencję rektora wrocławskiej uczelni[3]. Specjalizował się w badaniach bezkręgowców, zwłaszcza wieloszczetów. Ustanowił przeszło 800 nieznanych wcześniej gatunków, napisał ponad 100 publikacji naukowych[4]. W 1841 wybrano go na członka Leopoldiny[5], był też członkiem korespondentem rosyjskiej Cesarskiej Akademii Nauk[6], członkiem Gesellschaft Deutscher Naturforscher und Ärzte[7] oraz Śląskiego Towarzystwa Kultury Ojczystej[8]. A. Grube został uhonorowany w nazwie liścionoga Chirocephalus grubei[8]. Uczniem Grubego był polski przyrodnik Benedykt Dybowski. Po tym, gdy Dybowski za udział w powstaniu styczniowym otrzymał od władz carskich wyrok śmierci, prof. Grube interweniował u cesarza niemieckiego, co doprowadziło do zmiany wyroku Dybowskiego na zesłanie nad Bajkał[9]. A. Grube był żonaty z Polką Józefiną Schäfer, miał syna Oskara, sądzonego za pomoc powstańcom styczniowym[1]. Wybrane prace Grubego
1866 "Beschreibungen neuer von der Novara-Expedition mitgebrachter Anneliden und einer neuen landplanarie". Verhandlungen der kaiserlich-königlichen zoologisch-botanischen Gesellschaft in Wien 16: 173–184.
Przypisy
Bibliografia
|