Taxa TobinLa Taxa Tobin o ITF (Impost sus las Transaccions Financièras)[1] es una prepausa d'impòst sul flux de capitals dins lo monde facha per l'economista estatsunian James Tobin en 1971, que recebèt lo Prèmi Nobel d'Economia en 1981, l'instauracion al nivèl internacional foguèt promoguda pel moviment ATTAC [2]. Tobin el meteis considerava que s'abusèt de son nom e de son idèa.[3] En 2011 tornèt demandar la creacion d'un impòst a las transaccions financièras, coma d'autors politics e monetaris -Union Europèa- e d'ONG coma Oxfam.[4][5] Los moviments per un movement antiglobalizacion penson que los revenguts qu'aquel impòst poirián venir una importanta font de finançament per combatre la pauretat del monde, per d'autres, sobretot los liberals de l'escòla austriaca la considèran coma una mesura intervencionista pro perniciosa per far obstacle al liure escambi, causant prejudici segon eles als païses mai paures e presentent d'enòrmas dificultats de recobrament, gestion e utilizacion dels fons.[6] Tecnicament la Taxa Tobin seriá un impòst, puslèu qu'una taxa. IstòriaLo 15 d'agost de 1971, per òrdre del president Richard Nixon, lo Dolar american daissèt d'èsser convertible en lingots d'aur tanben pels govèrns e bancas centralas estrangièras. Atal èra la fin del sistema de Bretton Woods, e lo còp de gracia de l'escandalh aur. Amb l'adopcion d'un sistema de taus d'escambi flautants e la fin dels contraròtles suls moviments de capitals, Tobin suggeriguèt un nòu sistema per l'estabilitat monetària mondial e prepausèt qu'aquel sistema incluiguèsse una taxa que tocariá las transaccions comercialas internacionalas. La idèa demorèt en sòm mai de 20 ans, rebutada per Tobin el meteis, que pretendava qu'èra estat malinterpretada. Mas, en 1997, Ignacio Ramonet, editor de Le Monde Diplomatique, revelhèt lo debat sus la creacion de la Taxa Tobin e creèt una associacion per la promòure: ATTAC (Associacion per la Taxacion de las Transaccions e per l'Ajuda als Ciutadans). La taxa venguèt un subjècte defendut pels grops altermundistas e venguèt al debat politic per qualques parlamants o coma per l'expresident francés Jaume Chirac.[7] D'altra banda, la Banca del Sud recentament creada, iniciativa del president Hugo Chávez de Veneçuèla e l'expresident Néstor Kirchner, prevei, per mantenir son autonomia al respècte amb organismes financièrs internacionals (Banca Mondiala, FMI, BID, CAF, e mai); sa capitalizacion amb los revenguts d'una taxa Tobin introdusida a escala regionala.[8] La taxaLa Taxa Tobin consistís a pagar un impòst cada còp que se produtz una operacion de cambi entre devisas, per frenar lo passatge d'una moneda a una autra e per, segon los dichs de Tobin, «escampar de sabla dins los engranatges tròp plan graissats» dels mercats monetaris e financièrs internacionals. La taxa deuriá èsser baissa, a l'entorn de 0,1%, per penalizar pas que las operacions purament especulativas d'anar e tornar a fòrça cort tèrme entre monedas, e pas los investiments. La Conferéncia de las Nacions Unidas sul Comèrçi e lo Desvolopament (UNCTAD) concluguèt que la taxa Tobin permetriá de reculhir 720 000 000 000 dolars anals, de distribuir en partidas inegalas entre los govèrns collectors e los païses mai paures. Lo PNUD (progama de las Nacions Unidas pel Desvolopament), el, afirma qu'amb 10% de la soma collectada seriá possible d'ofrir de suènhs a totes los abitants de la planeta, suprimir las formas gravas de malnutricion e de fornir d'aiga potable al monde entièr, e qu'amb 3%, se poiriá reduire de mitat lo taus d'analfabetisme present dins la poblacion adulta, universalizant d'aquel biais l'ensenhament primari. Alara que la taxa Tobin seriá orientada a totas las transaccions comercialas internacionalas, si se pensa reduire l'espèctre de son aplicacion, a causa de l'amplor del comèrçi, de l'economia reala, al camp exclusiu de las transaccions financièras de caràcter especulatiu, se fara un important diferéncia. Qualques son en acòrdi que la taxa Tobin vendriá atal dins un instrument del contraròlte de l'activitat especulativa basada en instruments financièrs complexes, de naut risc e nauta volatilitat. La crisi economica de 2008-2010, provocada pels inverstiments de naut risc de long tèrme, financiats amb deute de cort tèrme, mòstran que la taxa Tobin poirà venir un instrument estabilizador que poiriá evitar las crisis economicas.[9][10] CriticasLos liberals, eles, rebutan l'idèa perque afirman que damatjaran sobretot los païses paures. Avançan los seguents seguents:
Referéncias
|
