Josèp d'Arbaud nasquèt en 1874 dins lo domeni familiau de Mairarga, dins una familha amonedada. Son paire èra Felip d'Arbaud e sa maire Maria Loïsa Valèra Martin, una poetessa qu'aviá escrich un recuelh de poèmas sonat Lis amoras de ribas, que li transmetèt sa passion per la lenga d'òc.
Quand faguèt sei 10 ans, anèt estudiar en çò dei jesuitas a Avinhon e puèi comencèt d'estudis de drech a-z Ais de Provença. Après quauqueis annadas demest lei joves escrivans de la vila coma Joaquim Gasquet, s'installèt en Camarga e venguèt manadièr, coma o aviá fach son cosin Folco de Baroncelli-Javon, quauqueis ans avans. Èra sòci de la Nacion Gardiana e foguèt fach
Majorau dau Felibritge en 1918.
La sieuna òbra màger e cap d'òbra es La bèstia dau Vacarés (La bèstio dóu Vacarès), un racònte poetico-oniric situat dins la sieuna Camarga arlatenca que ne foguèt ansin lo cantor màger e l'eraud.
A l'encòp grand prosador e poèta inspirat mai requist, laissa una òbra de referéncia per lei Letras d'Òc de Provença, amb son grand aflat universau.
Bibliografia
Lou lausié d'Arle /Lo lausier d'Arle, París ; Ais de Provença, Le Feu, 1918 id 1925 sus lo site de la Tor Magna
Li rampau d'aran / Lei rampaums d'aram, poèmas de guerra, id id 1920
La vesioun de l'uba / La vesion de l'ubac, trach dau precedent, id edicion de luxe fòra comèrci, 1921
.svg){kind=small}
