Escritura
 L'escritura (del latin: scriptura) es un sistèma de representacion grafica d'una lenga per mejan de signes traçats sus un supòrt. L'escritura es un mejan de comunicacion umana qu'implica la representacion d'una lenga amb de simbòls escrits. Los sistèmas d'escritura son pas eles meteisses de lengatges umans; son de mejans de restituïr una lenga jos una forma que pòt èstre reconstruita per d'autres umans separats per lo temps e/o l'espaci.[1][2] Emai que totas laes lengas fagan pas servir un sistèma d'escritura, las qu'an de sistèmas d'inscripcions pòdon completar e estendre las capacitats de la lenga parlada en permetent la creacion de formas de discors durablas que pòdon èsser transmesas dins l'espaci (per exemple, correspondéncia) e servadas dins lo temps (per exemple, bibliotècas o d'autres documents publics).[3] L'escritura repausa sus bon nombre de las meteissas estructuras semanticas quo lo discors que representa, tals que lexic e sintaxi, amb la dependéncia suplementària d'un sistèma de simbòls per representar la fonologia e la morfologia d'aquesta lenga. Lo resultat de l'activitat d'escritura se sona un tèxte, e l'interprèt o l'activator d'aqueste es un lector.[4] A l'entorn del millenari IV abans la nòstra èra,[5] la complexitat del comerci e de l'administracion en Mesopotamia despassèt las capacitats de memorizacion dels òmes; l'escritura venguèt doncas un metòde pus fiable d'enregistrament e de conservacion de las transaccions.[6] L'aparicion de l'escriture destria la Preïstòria de l'Istòria, pr'amor que permet de conservar la traça dels eveniments e fa dintrar los pòbles dins lo temps istoric. Marca tanben una revolucion dins lo lengatge e lo psiquisme, que fonctiona coma una extencion de la memòria. Nòtas e referéncias
|
