CredoLo Credo (en latin: « Cresi ») es lo tèrme designant la version latina del Simbòl de Nicèu Constantinòble utilizada dins la Glèisa Catolica Romana: Credo in unum Deum (Cresi en un sol Dieu). Improprament es a vrgada nommeda « Credo », la version latina du Simbòl dels apòstols: Credo in Deum (Cresi en Dieu). Lo tèxte del CredoLo tèxte del Credo utilizat dins la liturgia catolica latina es lo seguent :
Una traduccion seriá :
Istoric.png) Fins al sègle V, la Messa aviá pas de Credo. Foguèt introdusit dins los rites d'Orient (sègle VI) en reaccion contra las eretgias. Lo IIIn concili de Tolèda demandèt en 589 « Que se faga ausir lo Credo, per aquel cant, la fe vertadièra s’afirma d’un biais esclatant, e l’amna de las populacions catolicas, tornant viure sa cresença, se prepara a recebre la comunion del còs e de la sang del Crist ». Son usatge s'espandiguèt al sègle VIII en Espanha puèi als païses francs, jos l'influéncia de Carlesmanhe. Foguèt generalizat dins la liturgia romana sonque en 1014, per lo sacre de l'emperaire Enric II: essent d'en primièr destinat a combatre las eretgias, conveniá pas a la liturgia del sèti apostolic, per natura ortodòxa. D'introduccion tardièra, sa plaça dins la liturgia foguèt variable. Dins lo rite ambrosian, lo Credo se plaça après l'ofertòri (e compòrta tanben lo mot filioque). Dins lo rite mozarab se ditz après la consecracion. Usatge liturgicPlaça de la profession de feDins la liturgia catolica, la profession de fe se plaça après l'omelia pendent la messa, quand las rubricas lo prescrivon. Se ditz lo Credo los dimenges e solemnitats, e a las fèstas del Senhor escasent un dimenge. Quand es dich, es per totes, quand es cantat, es per totes o en alternança. Lo Credo es mai sovent la profession de fe de tota l'assemblada. Existís pasmens una forma dialogada entre lo capelan e l'assemblada que respond "Òc cresi" al acertat los punts de fe. L'assemblada l'exprimís dins la posicion de pè. Formulas alternativasA la plaça del simbòl de Nicèu Constantinòble, subreot en carèma e au temps pascal, es possible d'utilizar lo simbòl baptismal de la Glèisa romana, dich Simbòl dels apòstols. La liturgia de pascale prevei lo renovelament de las promessas del Baptisme coma formula de profession de fe, a la plaça de la formula abituala. Lo ritual de la confirmacion prevei d'autras formulas de profession de fe, mai adaptadas als joves. Mas "es pas permés d'utilizar una profession de fe que se tròba pas dins los libres liturgics". Notas
Ligams |
