Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Octavio Paz

Octavio Paz

Octavio Paz Lozano  Hören D(* 31. März 1914 in Mixcoac, hüüd Mexiko-Stadt; † 19. April 1998 ok dor) weer en mexikaansch Schriever un Diplomat. He kreeg 1990 den Nobelpries för Literatur.

Leven

Octavio Paz wurr 1914 wiels de mexikaansch Revolutschoon in Mexiko-Stadt as Söhn vun en Afkaat un Enkel vun en Romancier boren un is ok dor 1998 storven. Paz weer Diplomat, engageert Intellektueller un Schriever. He hett in Mexiko Jura un Literaturwetenschapen studeert, hett mehrfack in’t Utland leevt un hett twee inflootriek Tietschriften: Plural und Vuelta grünnd. 1937 hett he Elena Garro heiraadt, mit de he in Valencia in dat Umfeld vun de Allianz vun antifaschistisch Intellektueller aktiv, Wahnsitten in New York, Paris un Japan harr un bit in de 1960er-Johren tosommen, aber 1959 schett wurrn weer. [1] Mit hör harr he een Dochter. 1965 hett he de franzöösch Künstlerin Marie-José Tramini heiraadt.

1943 reis he mit en Stipendium vun de Guggenheim-Stiftung dör de USA, bevör he nah dat Enn’n vun den Tweeten Weltkrieg in den diplomatischen Deenst intreeden dee. In den 1950er-Johren führ sien Berop as Botschopper hüm tonächst nah Japan un denn nah Indien. He hett sück to disse Tiet düchtig mit taoistischen un buddhistischen Schriften befaat. Bit 1962 weer he in Frankriek tätig, wo he ünner annern mit Pablo Neruda tosommenarbeit hett. In disse Tiet entstunn Das Labyrinth der Einsamkeit, en Utforschen vun de mexikaansch un latienamerikaansch Identität. En surrealistisch Infloot up sien Wark geev dat ünner annern dör de Tosommenarbeit mit André Breton un Benjamin Péret. Ut Protest gegen dat Massaker vun Tlatelolco, en Massaker an Studenten, dat 1968 in Mexiko-Stadt weer, is he vun sien Posten as mexikaansch Botschopper in Indien torüchtreeden. Harr Paz sück wiels den spaanschen Börgerkrieg noch mit den linken Republikanern solidariseert, gung he nu in sien Tietschriften gegen de Minschenrechtsverletzungen vun de Sowjet-Kommunisten an un wurr doruphen vun de latienamerikaansch Linken düchtig kritiseert.

Böker

Lyrik

  • 1933: Luna Silvestre
  • 1936: ¡No pasarán!
  • 1937: Raíz del hombre
  • 1937: Bajo tu clara sombra y otros poemas sobre España
  • 1942: A la orilla del mundo
  • 1949: Libertad bajo palabra (dt. Freiheit auf Ehrenwort, 1958)
  • 1951: ¿Aguila o sol? (dt. Adler oder Sonne? Gedichte, übers. von Rudolf Wittkopf, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 1991, ISBN 3-518-22082-9)
  • 1957: Piedra de sol
  • 1962: Salamandra
  • 1969: Ladera Este
  • 1976: Vuelta
  • 1987: Árbol Adentro (dt. In mir der Baum. Gedichte Spanisch und Deutsch, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 1990, ISBN 3-518-40310-9)
  • 1998: Delta de cinco brazos (dt. Das fünfarmige Delta. Gedichte Spanisch und Deutsch, übers. von Fritz Vogelgsang u. Rudolf Wittkopf, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 2000, ISBN 3-518-41161-6)

Prosa

  • 1950: El laberinto de la soledad (dt. Das Labyrinth der Einsamkeit. Essay, übers. von Carl Heupel, Walter Verlag, Olten 1970)
  • 1956: El arco y la lira (dt. Der Bogen und die Leier, übers. von Rudolf Wittkopf, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 1983, ISBN 3-518-04523-7)
  • 1957: Las peras del olmo
  • 1965: Cuadrivio
  • 1966: Puertas al Campo
  • 1967: Corriente Alterna
  • 1967: Claude Levi-Strauss o el nuevo festín de Esopo
  • 1968: Marcel Duchamp o el castillo de la Pureza
  • 1969: Conjunciones y Disyunciones (dt. Verbindungen – Trennungen, Essay, übers. von Elke Wehr u. Rudolf Wittkopf, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 1984, ISBN 3-518-04561-X)
  • 1969: Postdata (Fortsetzung von: Das Labyrinth der Einsamkeit)
  • 1973: El signo y el Garabato
  • 1973: Apariencia desnuda (Erweiterte Edition von: Marcel Duchamp o el castillo de la Pureza; dt. Nackte Erscheinung, übers. von Rudolf Wittkopf, Literarisches Colloquium Berliner Künstlerprogramms des DAAD 1987)
  • 1973: Solo a dos voces (gemeensam mit Julián Ríos)
  • 1974: Los Hijos del Limo (dt. Die andere Zeit der Dichtung, übers. von Rudolf Wittkopf, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 1989, ISBN 3-518-40196-3)
  • 1974: El mono gramático (dt. Der sprachgelehrte Affe, übers. von Anselm Maler u. Maria Antonia Alonso-Maler, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 1982, ISBN 978-3-518-01530-8)
  • 1979: El Ogro Filantrópico (dt. Der menschenfreundliche Menschenfresser, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 1981, ISBN 3-518-11064-0)
  • 1979: In-mediaciones
  • 1982: Sor Juana Ines de la Cruz o las trampas de la fe (dt. Sor Juana Inés de la Cruz oder die Fallstricke des Glaubens, übers. von Maria Bamberg, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 1991, ISBN 3-518-40339-7)
  • 1983: Tiempo Nublado
  • 1983: Sombras de Obras
  • 1984: Hombres en su Siglo
  • 1990: Pequeña Crónica de Grandes Días
  • 1990: La Otra Voz (dt. Die andere Stimme, übers. von Rudolf Wittkopf, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 1994, ISBN 3-518-40590-X)
  • 1991: Convergencias
  • 1992: Al Paso
  • 1993: La Llama Doble (dt. Die doppelte Flamme. Liebe und Erotik, übers. von Rudolf Wittkopf, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 1995, ISBN 978-3-518-40698-4)
  • 1994: Itinerario (dt. Itinerarium, Kleine politische Autobiographie, übers. von Rudolf Wittkopf, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 1996, ISBN 3-518-40764-3)
  • 1995: Vislumbres de la India (dt. Im Lichte Indiens, übers. von Rudolf Wittkopf, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 1997, ISBN 3-518-40872-0)

Die Jahreszahlen orientieren sich an der Entstehungszeit bzw. dem Herausgabejahr der Originalausgaben.

Utteknungen

Sekundärliteratur

  • Alberto Ruy Sánchez: Octavio Paz, Leben und Werk. Eine Einführung. Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 1991, ISBN 3-518-38394-9.
  • Peter Sinnemann: Der Einfluß des Buddhismus auf Octavio Paz’ Kritik der okzidentalen Kultur der Moderne. In: Iberoamericana. Lateinamerika. Spanien. Portugal. 20. Jahrgang, 1996, Nr. 2 (62), S. 62–87.
  • Peter Sinnemann: Octavio Paz: Vislumbres de la India. Un diálogo con la condición humana. Barcelona 1995. In: Iberoamericana. Lateinamerika. Spanien. Portugal. 20. Jahrgang, 1996, Nr. 2 (62), S. 88–90.
Octavio Paz. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Enkeld Nahwiesen

  1. Erna Pfeiffer: Garro, Elena. In: Metzler Autorinnen Lexikon. J.B. Metzler, Stuttgart 1998, ISBN 978-3-476-01550-1, S. 187–188, doi:10.1007/978-3-476-03702-2_132 (springer.com [afropen an’n 21. Juni 2023]).
Prefix: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Portal di Ensiklopedia Dunia

Kembali kehalaman sebelumnya