ഫ്രീഡം ഓഫ് സ്പീച്ച്

ഇംഗ്ലീഷ് വിലാസം

https://ml.wikipedia.org/wiki/Freedom_of_Speech_(painting)

Freedom of Speech
കലാകാരൻ	Norman Rockwell
വർഷം	1943
Medium	oil on canvas
അളവുകൾ	116.2 cm × 90 cm (45.75 in × 35.5 in)
സ്ഥാനം	Norman Rockwell Museum, Stockbridge, Massachusetts United States

1941 ജനുവരി 6 ന് അമേരിക്കൻ പ്രസിഡന്റ് ഫ്രാങ്ക്ലിൻ ഡി. റൂസ്‌വെൽറ്റ് പ്രസംഗിച്ച ഫോർ ഫ്രീഡംസ് എന്നറിയപ്പെടുന്ന സ്റ്റേറ്റ് ഓഫ് ദി യൂണിയൻ അഡ്രെസിൽ നിന്ന് പ്രചോദനം ഉൾക്കൊണ്ട് നോർമൻ റോക്ക്‌വെൽ വരച്ച ഫോർ ഫ്രീഡംസ് ചിത്രങ്ങളിൽ ആദ്യത്തേ ചിത്രമാണ് ഫ്രീഡം ഓഫ് സ്പീച്ച്. .^[1]

ഫോർ ഫ്രീഡംസ് പരമ്പരയുടെ ഭാഗമായി ബൂത്ത് ടാർക്കിംഗ്ടൺ എഴുതിയ ലേഖനത്തോടെ 1943 ഫെബ്രുവരി 20 ലക്കം ദി സാറ്റർഡേ ഈവനിംഗ് പോസ്റ്റിന്റെ പ്രസിദ്ധീകരണത്തിൽ ഫ്രീഡം ഓഫ് സ്പീച്ച് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. ^[2] ഇതും ഫ്രീഡം ഓഫ് വർഷിപുമാണ് സെറ്റിലെ ഏറ്റവും വിജയകരമെന്ന് റോക്ക്‌വെലിന് തോന്നി. ^[3] ജീവിതത്തെ അനുഭവിച്ചതോ വിഭാവനം ചെയ്തതോ ആയി ചിത്രീകരിക്കാൻ റോക്ക്‌വെൽ ഇഷ്ടപ്പെട്ടതിനാൽ ഈ ചിത്രം ഒരു യഥാർത്ഥ സംഭവത്തെ ചിത്രീകരിക്കുന്നതിൽ അതിശയിക്കാനില്ല.

നോർമൻ റോക്ക്‌വെൽ വരച്ച ഫോർ ഫ്രീഡംസ് എന്ന പേരിൽ നാല് ഓയിൽ പെയിന്റിംഗുകളുടെ ആദ്യത്തേ ചിത്രമാണ് ഫ്രീഡം ഓഫ് സ്പീച്ച്. 1941 ജനുവരി 6 ന് 77-ാമത് യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ് കോൺഗ്രസിന് കൈമാറിയ ഫോർ ഫ്രീഡംസ് എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഒരു സ്റ്റേറ്റ് ഓഫ് യൂണിയൻ അഡ്രെസിൽ അമേരിക്കൻ പ്രസിഡന്റ് ഫ്രാങ്ക്ലിൻ ഡി. റൂസ്‌വെൽറ്റ് ഈ ചിത്രങ്ങൾക്ക് പ്രചോദനമായി. ^[1] ഫോർ ഫ്രീഡംസിൽ അമേരിക്കൻ ഐക്യനാടുകളിലെ ഭരണഘടനയിൽ വിവരിച്ചിരിക്കുന്ന രണ്ടെണ്ണം ഫ്രീഡം ഓഫ് സ്പീച്ച്, ഫ്രീഡം ഓഫ് വർഷിപ് എന്നിവ മാത്രമാണ്. ^[4] നാല് സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളുടെ തീം ക്രമേണ അറ്റ്ലാന്റിക് ചാർട്ടറിൽ ഉൾപ്പെടുത്തി. ^[5][6] ഇത് ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുടെ ചാർട്ടറിന്റെ ഭാഗമായി. ^[1]തുടർച്ചയായ നാല് ആഴ്ചകളായി പ്രശസ്ത എഴുത്തുകാരുടെ ലേഖനങ്ങളോടൊപ്പം ദി സാറ്റർഡേ ഈവനിംഗ് പോസ്റ്റിൽ പെയിന്റിംഗുകളുടെ പരമ്പര ഫ്രീഡം ഓഫ് സ്പീച്ച് (ഫെബ്രുവരി 20), ഫ്രീഡം ഓഫ് വർഷിപ് (ഫെബ്രുവരി 27), ഫ്രീഡം ഫ്രം വാണ്ട് (മാർച്ച് 6), ഫ്രീഡം ഫ്രം ഫീയർ (മാർച്ച് 13) എന്നിവ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. ക്രമേണ, സീരീസ് പോസ്റ്റർ രൂപത്തിൽ വ്യാപകമായി വിതരണം ചെയ്യപ്പെടുകയും യുഎസ് ഗവൺമെന്റ് വാർ ബോണ്ട് ഡ്രൈവിന് ഹേതുവാകുകയും ചെയ്തു.

തദ്ദേശത്തെ ടൗൺ മീറ്റിംഗിലെ ഒരു രംഗം ഫ്രീഡം ഓഫ് സ്പീച്ചിൽ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. അതിൽ ഒരു പുതിയ സ്കൂൾ പണിയാനുള്ള ടൗൺ സെലൿ‌മെൻ‌സിന്റെ പ്രഖ്യാപിത പദ്ധതികളോട് ഒറ്റപ്പെട്ട വിയോജിപ്പുകാരനായ ജിം എഡ്‌ജേർ‌ട്ടൺ‌ ഒരു പ്രോട്ടോക്കോൾ‌ വിഷയമായി നിലകൊള്ളുന്നു. ^[7] പഴയ സ്കൂൾ കത്തിനശിച്ചു. ^[8] ഫ്രീഡം ഓഫ് സ്പീച്ച് ചിത്രീകരിക്കുന്നതിനായി അദ്ദേഹം ഈ രംഗം വിഭാവനം ചെയ്തുകഴിഞ്ഞാൽ, റോക്ക്വെൽ തന്റെ വെർമോണ്ട് അയൽക്കാരെ ഫോർ ഫ്രീഡംസ് പരമ്പരയുടെ മാതൃകകളായി ഉപയോഗിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. ^[9] ബ്ലൂ കോളർ സ്പീക്കർ ഒരു പ്ലെയ്ഡ് ഷർട്ടും സ്യൂഡ് ജാക്കറ്റും ധരിച്ചിരിക്കുന്നു. പങ്കെടുത്ത മറ്റുള്ളവരേക്കാൾ അദ്ദേഹത്തിന് വൃത്തികെട്ട കൈകളും ഇരുണ്ട നിറവുമുണ്ട്.^[10] പങ്കെടുത്ത മറ്റുള്ളവർ വെളുത്ത ഷർട്ടുകൾ, ടൈകൾ, ജാക്കറ്റുകൾ എന്നിവ ധരിച്ചിരിക്കുന്നു. ^[11] പുരുഷന്മാരിൽ ഒരാൾ വിവാഹ ബാൻഡ് ധരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും സ്പീക്കർ അങ്ങനെയല്ല.^[11] എഡ്ജേർ‌ട്ടന്റെ യുവാക്കളുടെയും ജോലിക്കാരന്റെയും പോലുള്ള കൈകൾ ധരിച്ചിരിക്കുന്ന കറപിടിച്ച ജാക്കറ്റ് ഉപയോഗിച്ചാണ് രൂപകൽപ്പന ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. പങ്കെടുക്കുന്ന മറ്റുള്ളവർ പ്രായമുള്ളവരും കൂടുതൽ ഭംഗിയുള്ളവരും ഔപചാരികമായി വസ്ത്രം ധരിച്ചവരുമാണ്. അവനെ "ഉയരത്തിൽ നിൽക്കുന്നു, അദ്ദേഹത്തിന്റെ വായ തുറന്നിരിക്കുന്നു, തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകൾ ഭ്രമിപ്പിക്കുന്നു, അവന്റെ മനസ്സിലൂടെ അവൻ സംസാരിക്കുന്നു, സ്വതന്ത്രമായതും ഭയപ്പെടാത്തതുമാണ്." എബ്രഹാം ലിങ്കണിനോട് സാമ്യമുള്ള രീതിയിലാണ് എഡ്ജേർട്ടൺ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. ^[4]വാൾസ്ട്രീറ്റ് ജേണലിന്റെ ബ്രൂസ് കോൾ പറയുന്നതനുസരിച്ച്, പെയിന്റിംഗിലെ ഏറ്റവും അടുത്ത വ്യക്തി മീറ്റിംഗിന്റെ ഒരു വിഷയം "നഗരത്തിന്റെ വാർഷിക റിപ്പോർട്ടിന്റെ ചർച്ച" ആയി വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. ^[4] ജോൺ അപ്ഡൈക്കിന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ, ചിത്രകല ബ്രഷ് വർക്ക് ഇല്ലാതെ തന്നെ ഈ ചിത്രം വരച്ചിട്ടുണ്ട്. ^[12] റോബർട്ട് ഷോൾസ് പറയുന്നതനുസരിച്ച്, ഈ ഏക പ്രഭാഷകനെ ഒരുതരം പ്രശംസയോടെ പ്രേക്ഷക അംഗങ്ങളെ ശ്രദ്ധയോടെ ഈ ചിത്രം കാണിക്കുന്നു. ^[13]

റോക്ക്വെല്ലിന്റെ അവസാന ചിത്രം നാല് പുനരാരംഭങ്ങളുടെ ഫലമായി രണ്ട് മാസം ഉപയോഗിച്ചു. ^[8][10] ഷോൾസ് പറയുന്നതനുസരിച്ച് ഈ വിഷയം ഒരു ഫ്രാങ്ക് കാപ്ര സിനിമയിലെ ഗാരി കൂപ്പർ അല്ലെങ്കിൽ ജിമ്മി സ്റ്റുവാർട്ട് കഥാപാത്രത്തോട് സാമ്യമുള്ളതാണ്. ^[13] ഓരോ പതിപ്പിലും നീല കോളർ മനുഷ്യനെ സാധാരണ വസ്ത്രധാരണത്തിൽ ഒരു ടൗൺ മീറ്റിംഗിൽ എഴുന്നേറ്റു നിൽക്കുന്നതായി ചിത്രീകരിച്ചു. പക്ഷേ ഓരോന്നും വ്യത്യസ്ത കോണിൽ നിന്നുള്ളവയായിരുന്നു. ^[10] ഒന്നിലധികം വിഷയങ്ങളുടെ വ്യതിചലനവും സന്ദേശം വ്യക്തമാകുന്നതിനായി വിഷയത്തിന്റെ അനുചിതമായ സ്ഥാനവും കാഴ്ചപ്പാടും മുമ്പത്തെ പതിപ്പുകളെ ഇല്ലാതാക്കി. ^[14] ഒരു ആർലിംഗ്ടൺ, വെർമോണ്ട് റോക്ക്‌വെൽ അയൽവാസിയായ കാൾ ഹെസ്, ലജ്ജാശീലനും ധീരനുമായ യുവത്തൊഴിലാളിയുടെ മാതൃകയായി നിന്നു. മറ്റൊരു അയൽവാസിയായ ജിം മാർട്ടിൻ ഈ പരമ്പരയിലെ ഓരോ പെയിന്റിംഗിലും പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.^[15] റോക്ക്‌വെല്ലിന്റെ സഹായി ജീൻ പെൽഹാം ഹെസ്സിനെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തി അദ്ദേഹത്തിന് പട്ടണത്തിൽ ഒരു ഗ്യാസ് സ്റ്റേഷനുണ്ടായിരുന്നു, അവരുടെ കുട്ടികൾ റോക്ക്‌വെൽ കുട്ടികളോടൊപ്പം സ്‌കൂളിൽ പോയി.^[8] പെൽഹാമിന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ, ഹെസിന് "മാന്യമായ അറിവുണ്ടായിരുന്നു". ^[16]ഹെസിന്റെ പിതാവ് ഹെൻ‌റി (ഇടത് ചെവി മാത്രം), ജിം മാർട്ടിൻ (താഴെ വലത് കോണിൽ), ഹാരി ബ്രൗൺ (വലത് - തലയ്ക്കും കണ്ണിന് മുകളിൽ മാത്രം), റോബർട്ട് ബെനഡിക്റ്റ്, സീനിയർ, റോസ് ഹോയ്റ്റ് എന്നിവരാണ് ഇടതുവശത്ത്. റോക്ക്വെല്ലിന്റെ സ്വന്തം കണ്ണും ഇടത് അരികിൽ കാണാം. ^[8]ഹെസ് അക്കാലത്ത് വിവാഹിതനായിരുന്ന ഹെൻ‌റി ഹെസ് ഒരു ജർമ്മൻ കുടിയേറ്റക്കാരനായിരുന്നു.^[11] സ്വീഡ് ജാക്കറ്റിന്റെ ഉടമയായിരുന്നു പെൽഹാം. ^[11] ഈ ചിത്രത്തിനായി ഹെസ് റോക്ക്വെല്ലിന് എട്ട് വ്യത്യസ്ത തവണ പോസ് ചെയ്തു. മറ്റെല്ലാ മോഡലുകളും റോക്ക്വെല്ലിന് വ്യക്തിഗതമായി പോസ് ചെയ്തു.^[11]

ആദ്യകാല ഡ്രാഫ്റ്റിൽ ഹെസിന് ചുറ്റും മറ്റുള്ളവർ സമചതുരത്തിൽ ഇരുന്നു. ചിത്രീകരണത്തിന് കൂടുതൽ സ്വാഭാവിക രൂപം ഉണ്ടെന്ന് ഹെസിന് തോന്നി. റോക്ക്വെൽ വിദഗ്‌ദ്ധാഭിപ്രായം പ്രകടിപ്പിച്ചു, "ഇത് വളരെ വൈവിധ്യപൂർണ്ണമായിരുന്നു, അത് എല്ലാ വഴികളിലൂടെയും പോയി, എവിടെയും സ്ഥിരതാമസമാക്കുകയോ ഒന്നും പറയുകയോ ചെയ്തില്ല." ബെഞ്ച് തലത്തിൽ നിന്നുള്ള മുകളിലേക്കുള്ള കാഴ്ച കൂടുതൽ നാടകീയമാണെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് തോന്നി.^[8] നേരത്തെയുള്ള ശ്രമത്തിന് ശേഷം ആദ്യം മുതൽ തന്നെ ഫ്രീഡം ഓഫ് സ്പീച്ച് ആരംഭിക്കേണ്ടതുണ്ടെന്ന് റോക്ക്വെൽ ദി പോസ്റ്റിൽ യേറ്റ്സിനോട് വിശദീകരിച്ചു.^[17] രണ്ടുതവണ അദ്ദേഹം പണി ഏതാണ്ട് പൂർത്തിയാക്കി. ക്രമേണ, അസംബ്ലിക്ക് പകരം വിഷയമായി സ്പീക്കറിനൊപ്പം അവസാന പതിപ്പ് നിർമ്മിക്കാൻ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിഞ്ഞു. ^[18]അനുബന്ധ ലേഖനത്തിനായി, പോസ്റ്റ് എഡിറ്റർ ബെൻ ഹിബ്സ് പുലിറ്റ്‌സർ സമ്മാന ജേതാവായ നോവലിസ്റ്റും നാടകകൃത്തുമായ ടാർക്കിംഗ്ടണെ തിരഞ്ഞെടുത്തു. ^[2] രണ്ടാം യുദ്ധ ബോണ്ട് ഡ്രൈവിൽ യുദ്ധ ബോണ്ടുകൾ വാങ്ങിയ ആളുകൾക്ക് ഫോർ ഫ്രീഡംസ് പൂർണ്ണ വർണ്ണ പുനർനിർമ്മാണം ലഭിച്ചു. അതിൽ ഫ്രീഡം ഓഫ് സ്പീച്ച് ന്റെ സ്മാരക കവർ ഉണ്ടായിരുന്നു.^[19]

1943 ഫെബ്രുവരി 20 ലക്കം ദി സാറ്റർഡേ ഈവനിംഗ് പോസ്റ്റിന്റെ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ടാർക്കിംഗ്ടണിന്റെ ലേഖനം ശരിക്കും ഒരു കെട്ടുകഥയോ ഉപമയോ ആയിരുന്നു. അതിൽ യുവാക്കളായ അഡോൾഫ് ഹിറ്റ്ലറും ബെനിറ്റോ മുസ്സോളിനിയും 1912 ൽ ആൽപ്സിൽ കണ്ടുമുട്ടി. സാങ്കൽപ്പിക യോഗത്തിൽ സംസാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ അടിച്ചമർത്തുന്നതിലൂടെ അതത് രാജ്യങ്ങളിൽ സ്വേച്ഛാധിപത്യം ഉറപ്പിക്കാനുള്ള പദ്ധതികളെക്കുറിച്ച് ഇരുവരും വിവരിക്കുന്നു.^[20]

ഈ ചിത്രം ഫോക്കസ് ചെയ്തതിന് പ്രശംസിക്കപ്പെട്ടു. കൂടാതെ സ്പീക്കറിന് മുന്നിലുള്ള ശൂന്യമായ ബെഞ്ച് സീറ്റ് കാഴ്ചക്കാരനെ ക്ഷണിക്കുന്നതായി കാണുന്നു. ബ്ലാക്ക്ബോർഡിന്റെ ദൃഢമായ ഇരുണ്ട പശ്ചാത്തലം വിഷയത്തെ വേറിട്ടു നിർത്താൻ സഹായിക്കുന്നു. പക്ഷേ റോക്ക്വെല്ലിന്റെ ഒപ്പ് മിക്കവാറും മറയ്ക്കുന്നു.^[14] ഡെബോറ സോളമൻ പറയുന്നതനുസരിച്ച് ഈ ചിത്രം "അമിതവർണ്ണന നിറഞ്ഞ സ്പീക്കറെ അയൽക്കാർ അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ തന്നെ നോക്കണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെടുന്നു." സ്പീക്കർ ചേർന്നുനിൽക്കാത്ത ഒരു നീല കോളർ ധരിക്കുകയും ലൈംഗികമായി പ്രയോജനപ്പെടുത്തുകയും എന്നിരുന്നാലും സാമൂഹിക ആചാരങ്ങൾക്കെതിരെയുള്ള ഭീഷണി പ്രേക്ഷകരിൽ നിന്ന് പൂർണ്ണമായ ബഹുമാനം ലഭിക്കുന്നു.^[11] വൈറ്റ് കോളർ നിവാസികൾ അവരുടെ നീല കോളർ സഹോദരങ്ങളുടെ അഭിപ്രായത്തോട് വളരെ ശ്രദ്ധാലുക്കളാണെന്ന് ചിലർ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു.^[11] ചിത്രത്തിലെ സ്ത്രീ രൂപങ്ങളുടെ അഭാവം ഒരു തുറന്ന ടൗൺ മീറ്റിംഗിനേക്കാൾ ഒരു എൽക്സ് ക്ലബ് മീറ്റിംഗ് അനുഭവം നൽകുന്നു. ^[11]

ലോറ ക്ലാരിഡ്ജ് പറഞ്ഞു, "പെയിന്റിംഗ് ഉൾക്കൊള്ളാൻ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ള അമേരിക്കൻ ആദർശം റോക്ക്വെല്ലിന്റെ മികച്ച ചിത്രങ്ങളിലേതുപോലെ ഈ ചിത്രം വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവതായി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നവർക്കായി മിഴിവേകുന്നു. ഈ ഭാഗം വിജയകരമല്ലെന്ന് കണ്ടെത്തുന്നവർക്ക് എന്നിരുന്നാലും, ഒരു ആദർശത്തിന് കോൺക്രീറ്റ് രൂപം നൽകാനുള്ള റോക്ക്‌വെല്ലിന്റെ ആഗ്രഹം ഒരു ഫലം ഉളവാക്കുന്നു. അത്തരം വിമർശകരായ ആളുകളെ നോക്കുന്ന സ്പീക്കറുടെ കണ്ണുകളിൽ നക്ഷത്രങ്ങളുണ്ട്, സെലിബ്രിറ്റി ആരാധനയെ അറിയിക്കുന്ന അവരുടെ ഭാവം മാന്യമായ വിയോജിപ്പുകൾ നിറഞ്ഞ ഒരു സ്ഥലമല്ല. "^[11]

ഈ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ "സജീവവും പൊതുവായതുമായ" ഒരു വിഷയമായി കോൾ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു. "പരമ്പരാഗത അമേരിക്കൻ ചിത്രീകരണത്തെ ശക്തവും നിലനിൽക്കുന്നതുമായ ഒരു കലാസൃഷ്ടിയായി റോക്ക്വെൽ തന്റെ ഏറ്റവും മഹത്തരമായ പെയിന്റിംഗ് രൂപപ്പെടുത്തി. കേന്ദ്ര വ്യക്തിത്വത്തെ ഊന്നിപ്പറയാൻ റോക്ക്‌വെൽ "ഒരു ക്ലാസിക് പിരമിഡൽ കോമ്പോസിഷൻ" ഉപയോഗിക്കുന്നുവെന്ന് അദ്ദേഹം അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു. "അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ മൂർത്തീഭാവവും അമൂർത്തമായ അവകാശത്തിന്റെ ജീവനുള്ള പ്രകടനവുമാണ് - തത്ത്വത്തെ പരിവർത്തനം ചെയ്യുന്ന ഒരു ചിത്രം - ചായം, അനുമതി, മതപരമായും മറ്റുമുള്ള വിശ്വാസപ്രമാണങ്ങൾ എന്നിവ മായാത്ത ഒരു ഇമേജായി മാറ്റുകയും ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകളെ പ്രചോദിപ്പിക്കാൻ ഇപ്പോഴും കഴിവുള്ള ഒരു സമർത്ഥവും പ്രിയപ്പെട്ടതുമായ അമേരിക്കൻ ഐക്കൺ " എന്നാണ് റോക്ക്‌വെല്ലിന്റെ ചിത്രത്തെ കോൾ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. ^[4] ന്യൂ ഇംഗ്ലണ്ട് ടൗൺ-ഹാൾ മീറ്റിംഗുകളുടെ ഉപയോഗം "ജനാധിപത്യ പൊതുചർച്ചയുടെ നീണ്ട പാരമ്പര്യത്തെ" ഈ ചിത്രത്തിൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്നുവെന്നും ബ്ലാക്ക്ബോർഡും ഇരിപ്പിടവും "അമേരിക്കൻ ജീവിതത്തിന്റെ രണ്ട് തൂണുകളായ" പള്ളിയേയും സ്കൂളിനേയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നതായും അദ്ദേഹം കുറിക്കുന്നു.^[4]

സ്പീച്ച് ആന്റ് വർഷിപിനെക്കുറിച്ച് ഹിബ്സ് പറഞ്ഞു "എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അവ പെയിന്റ്, ക്യാൻവാസ് എന്നിവയുടെ രൂപത്തിലുള്ള മികച്ച മനുഷ്യ രേഖകളാണ്. ഒരു മികച്ച ചിത്രം, ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകളെ ചലിപ്പിക്കുകയും പ്രചോദിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒന്നാണെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. ^[21] റോക്ക്വെൽ "വ്യക്തിപരമായ വിയോജിപ്പാണ്" അവതരിപ്പിക്കുന്നതെന്ന് വെസ്റ്റ്ബ്രൂക്ക് അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു. അത് "സ്വകാര്യ മനഃസാക്ഷിയെ അവസ്ഥയിൽ നിന്ന് സംരക്ഷിക്കാൻ" സഹായിക്കുന്നു. ^[20]മറ്റൊരു എഴുത്തുകാരൻ ഈ ചിത്രത്തിന്റെ പ്രമേയത്തെ "നാഗരികത്വം" എന്നാണ് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. ഇത് കടന്നുപോയ ദിവസങ്ങളുടെ പ്രമേയമാണ്. ^[22]

• Claridge, Laura (2001). "21: The Big Ideas". Norman Rockwell: A Life. Random House. pp. 303–314. ISBN 0-375-50453-2.
• Hennessey, Maureen Hart; Anne Knutson (1999). "The Four Freedoms". Norman Rockwell: Pictures for the American People. Harry N. Abrams, Inc. with High Museum of Art and Norman Rockwell Museum. pp. 94–102. ISBN 0-8109-6392-2.
• Meyer, Susan E. (1981). Norman Rockwell's People. Harry N. Abrams. pp. 128–133. ISBN 0-8109-1777-7.
• Murray, Stuart; James McCabe (1993). Norman Rockwell's Four Freedoms. Gramercy Books. ISBN 0-517-20213-1.
• Solomon, Deborah (2013). "Fifteen: The Four Freedoms (May 1942 to May 1943)". American Mirror: The Life and Art of Norman Rockwell. Farrar, Straus and Giroux. pp. 201–220. ISBN 978-0-374-11309-4.
• Westbrook, Robert B. (1993). Fox, Richard Wightman and T. J. Jackson Lears (ed.). The Power of Culture: Critical Essays in American History. University Of Chicago Press. pp. 218–20. ISBN 0226259544.