Unha eclipse ocorre cando o Sol, a Terra e a Lúa se aliñan. Se ese fenómeno ten lugar durante a fase da lúa chea, cando a Lúa pasar pola sombra da Terra, denomínase eclipse de Lúa, ou eclipse lunar. O tipo e a duración da eclipse lunar depende da localización da Lúa en relación á súa órbita.
A Lúa non fica completamente invisíbel ao ser escurecida pola sombra terreste debido á refracción da luz solar producida pola luz da atmosfera do planeta. A intensidade da luz refractada depende da cantidade de nubes ou poeira existentes na atmosfera, que bloquean o paso da luz. Iso causa na Lúa unha coloración con tons avermellados cuxa intensidade varía dunha eclipse para outra. A escala seguinte foi criada por Andrè Danjon co obxectivo de medir o nivel de escurecmento dunha eclipse lunar:
Debido á inclinación de cerca de 5° da órbita da Lúa en relación á órbita da Terra ao redor do Sol, as eclipses lunares non acontencen en toda lúa chea. Para que se produza unha eclipe, a Lúa debe estar preto de seu nodo orbital—a intersección dos planos orbitais. Pasar pola sombra ou moi próxima do nodo dá lugar a unha eclipse total ou parcial.
Todo os anos acontecen polo menos dúas eclipses lunares. De coñecer a data dunha eclipse, pódese prever a data en que terán lugar outras eclipses usando os ciclos de eclipses. Ao contrario que nas eclipses solares, que só poden ser observadas desde unha área relativamente pequena da superficie terrestre, unha eclipse lunar pode ser visto desde calquera lugar onde sexa noite no momento en que acontece. De estar no lado da Lúa virado para a Terra durante unha eclipse lunar, veríase unha eclipse solar, coa Terra pasando fronte ao Sol.
A eclipse lunar total máis longa entre o ano 1000 a. C. e o 300 d. C. ocorreu o 31 de maio de 318. A fase total tivo unha duración de 1 h 47 m 14 s.
Os astrónomos da Grecia Antiga notaron que durante a eclipse lunar, o bordo da sombra era sempre circular. Concluíron que a Terra podería ser esférica.
