Bugatti Type 13
O Tipo 13 realmente foi o primeiro coche Bugatti. A produción do Tipo 13 e posteriores Tipos 15, 17, 22 e 23, comezou coa fundación da compañía en 1910 e mantívose ata 1920 con 435 unidades producidas. A maioría dos coches usaron un motor de oito válvulas, aínda que cinco tipo 13 de carreiras tiñan cabezas de 16 válvulas. Os coches de estrada coñecéronse como "pur-sang" ("pura sangue") de acordo cos sentimentos de Ettore Bugatti polos seus deseños. O coche volveu a producirse despois da primeira guerra mundial cun motor de válvulas múltiples para darlle fama á marca co nome de Brescia. A produción do Brescia tourer tamén achegou un diñeiro moi necesario. Pre-guerraTipo 10O primeiro automóbil prototipo de Bugatti chamouse Tipo 10 e construíuse no soterrano de Ettore Bugatti en 1908 e 1909 mentres era o enxeñeiro xefe de Deutz Gasmotoren Fabrik en Colonia, Alemaña. O Tipo 10 usou un motor monobloque[1] de 4 cilindros en liña, 1.1 L e 1131 cc. deseño do propio Ettore e moi avanzado para o tempo. Este montouse a unha carrozaría roadster aberta con Eixo rixido na parte frontal e traseira. Suspensión de ballesta diante e sen suspensión na parte traseira. Tiña freos traseiros de tambor accionados pos cables. Ao terminar o seu contrato con Deutz, Ettore montou a súa familia no Tipo 10 e dirixiuse cara á rexión de Alsacia, que aínda formaba parte do Imperio Alemán, buscando unha fábrica para comezar a producir os seus propios autos. Logo da primeira guerra mundial, Alsacia volveu a formar parte de Francia e con ela Bugatti.  O coche conservouse e foi alcumado "a baignoire" ("a bañeira") polo persoal de Molsheim en anos posteriores debido á súa forma. Ettore restaurouno en 1939 e repintiuno cunha cor vermella-laranxa, gañando un novo sobrenome, "le homard" ("a lagosta"). Foi trasladado a Bordeos durante a segunda guerra mundial e permaneceu alí durante décadas antes de pasar a propiedade privada. Hoxe, o coche está en California nas mans dun coleccionista privado. Tipo 13Ao comezar as operacións na súa nova fábrica en Molsheim, Bugatti refinou o deseño do seu coche dando lugar ao Tipo 13. Isto incluíu aumentar a cilindrada do motor a 1´4 L (1368 cc.). Un gran avance foi a cabeza de 4 válvulas que deseñou Bugatti, un dos primeiros concibidos do seu tipo. A potencia de saída con dous carburadores Zenith alcanzaba os 30 hp (22 kW) a 4500 rpm, máis adecuada para un coche de 300 kg.. Montóuse unha suspensión de ballestas todas as rodas e o coche montouse sobre unha base cunha distancia entre eixos de 2 metros. A nova compañía produciu cinco unidades en 1910 e participou no Gran Premio de Francia en Le Mans en 1911. O pequeno Bugatti víase fóra de lugar na carreira, pero tranquilamente acadou o segundo lugar despois de sete horas de carreira. A primeira guerra mundial provocou o cesamento da produción nesta rexión en disputa. Ettore levouse dous vehículos tipo 13 acabados a Milán durante a guerra, deixando as partes para tres máis enterradas preto da fábrica. Logo da guerra, Bugatti volveu, desenterrou as partes e preparou cinco Tipo 13 para as carreiras. Tipo 15O Tipo 15 foi unha versión do Tipo 13 cunha distancia entre eixos máis longa, 2400 mm. Tiña un radiador de seis caras na fronte e suspensión de ballestas semi-elípticas atrás. Tipo 17Tamén produciuse outra versión, o Tipo 17. Usou unha distancia entre eixes de 2550 mm. Compartiu o seu radiador hexagonal e a suspensión traseira co Tipo 15. Tipo 22 O Tipo 15 foi actualizado en 1913 como o Tipo 22. Tiña unha carrozaría máis longa de camiños, un radiador oval e béstas de cuarto de círculo. Tipo 23Unha versión de dúas válvulas do Tipo 17 cunha carrozaría de cola de barco construíuse en 1913 como o Tipo 23. Tamén tiña o radiador oval do Tipo 22. PosguerraTipo 13 BresciaUn Gran Premio para Voiturette en Le Mans foi o único evento francés de 1920, e Bugatti inscribiu os dous autos rematados de Milán e outro feito coas partes restantes. O acto ilegal de Ettore de poñer unha man na tapa do radiador durante a carreira levou a descualificación do coche líder. O Tipo 13 era imbatible. Os coches de Bugatti remataron nos catro primeiros postos no Gran Premio de Brescia en 1921 e comezaron a chegar os pedidos. Capitalizando esta vitoria, todos os modelos posteriores de catro válvulas de Bugatti levaron o alcume de Brescia. Estes foron os únicos modelos de Bugatti en levar o carburador no lado esquerdo do motor e o escape no dereito. Os freos nas rodas dianteiras engadíronse en 1926. Tipo 23 Brescia Tourer Bugatti capitalizou o éxito nas carreira do Tipo 13 "Brescia" dedicándose a producir en exclusiva o Brescia Tourer durante a posguerra. Utilizou o motor Brescia de válvulas múltiples e construíronse 2.000 unidades entre 1920 e 1926, converténdose no primeiro automóbil de válvulas múltiples de produción completa. Notas
Véxase tamén
Outros artigosLigazóns externas
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
