Французская камуністычная партыя

Французская камуністычная партыя
Французская камуністычная партыя
	Parti communiste français
Лідар	Марыс Тарэз (1930—1964)
Дата заснавання	29 снежня 1920
Штаб-кватэра	Парыж, Францыя
Краіна	Францыя;
Ідэалогія	еўракамунізм, дэмакратычны сацыялізм, фемінізм; раней - марксізм-ленінізм
Інтэрнацыянал	Камуністычнае інфармацыйнае бюро (17 красавіка 1956); Калектыў цэнтраў дакументацыі па працоўнай і сацыяльнай гісторыі[d]; Еўрапейскія левыя[d];
Колькасць членаў	138 000
Партыйны друк	L'Humanité[d]
Сайт	pcf.fr ; (фр.)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Французская камуністычная партыя (фр.: Parti communiste français) — камуністычная партыя ў Францыі.

Была заснавана 29 снежня 1920 года членамі Французскай секцыі Рабочага інтэрнацыянала як Французская секцыя Камуністычнага інтэрнацыянала. У 1921 годзе партыя прыняла сваю сучасную назву.

У 1936 годзе Французская камуністычная партыя падтрымала на выбарах Народны фронт, што ўмацавала іх пазіцыі.

З пачаткам Другой сусветнай вайны і акупацыі нямецкімі войскамі Францыі, Французская камуністычная партыя актывізавала антыфашысцкую дзейнасць і выступіла галоўным арганізатарам Руху Супраціўлення. Камуністы стварылі сетку Супраціву па ўсёй Францыі, сістэматычна арганізоўваючы акцыі прамога дзеяння і забойствы нацыстаў. Так, шматнацыянальная група пад камандаваннем Місака Манушана, паэта-камуніста армянскага паходжання, знішчыла 150 акупантаў і калабарацыяністаў са жніўня па лістапад 1943 года.

Пасля вызвалення Францыі ў 1944 годзе, Французская камуністычная партыя, нараўне з іншымі групамі Супраціўлення, увайшла ва ўрад Шарля дэ Голя. Аднак ужо ў 1947 годзе прэм’ер-міністр Поль Рамадзье выключыў усіх камуністаў з урада, каб атрымаць дапамогу ЗША па плане Маршала. Выдаленая з урада ФКП, карыстаючыся сваім уплывам на Усеагульную канфедэрацыю працы, абвясціла забастоўку працоўных сталеліцейных заводаў, што неўзабаве выклікала адстаўку Рамадзье. З 1947 года ФКП больш не пападала ва ўрад і знаходзілася ў апазіцыі.

Падчас майскіх падзеі 1968 года ФКП першапачаткова падтрымала масавыя забастоўкі, аднак пасля выступіла супраць рэвалюцыйнага студэнцкага руху, у якім пераважалі анархісты, трацкісты і мааісты.

У 1976 годзе Французская камуністычная партыя адмовілася ад марксізму-ленінізму і ўстала на пазіцыі еўракамунізму.