Menno Simons
Menno Simons (1496, Witmarsum (en) BiografíaNació nuna familia d'aldeanos en Wytmarsum, provincia de Frisia (Sacru Imperiu Romanu Xermánicu, güei Países Baxos). Foi destináu polos sos padres al sacerdociu católicu. Foi ordenáu sacerdote en 1524. Siendo párrocu de la so aldega natal dixebrar de la Ilesia católica en 1536, pa xunise a los anabaptistes pacifistes, dempués d'estudiar en tientes la Biblia y vivir un procesu d'alloñamientu de los dogmes católicos. En 1537 foi ordenáu en Groningen como obispu anabaptista. El so llabor tuvo ésitu, de manera que un edictu del emperador Carlos V ufiertó pagu de 100 monedes d'oru pela so cabeza ya indultu por cualesquier delitu cometíu por quien lo apurriera. En 1543 foi unviáu al noroeste d'Alemaña onde se dedicó los dieciocho últimos años de la so vida a construyir ilesies, de la que prosiguía'l so trabayu en Frisia. Tuvo en Colonia, Holstein, Prusia y otros sitios, siempres entamando y predicando, acosáu polos persiguidores. Anque se sabe que taba casáu con Geertruydt y tuvo siquier un fíu y dos fíos, les condiciones de clandestinidá torgaron rexistrar más detalles de la so vida familiar. Foi bultable la so esmolición pola divulgación escrita de los puntos de vista anabaptistes nes distintes llingües de la rexón onde trabayaba, pa lo cual, con un imprentador identificáu namái como B.L., estableció una imprenta en Lübeck, que tuvo de treslladóse a Oldesloe (Holstein) y depués en, 1554 al cercanu abellugu anabaptista en Wüstenfelde, onde morrió'l 31 de xineru de 1561 y foi soterráu nel so xardín. ObresEnte los sos escritos tán:
Fuentes
Ver tamiénReferenciesEnllaces esternos
|
||||||||||||||||||||||||||||||
