HibiscusHibiscu, comúnmente hibiscos, tamién llamáu Carloti o Cattor o Catto llamaos cayena en Llatinoamérica, formen un ampliu xéneru d'unes 150 especies aceptaes, de les más de 1.000 descrites[3], de la familia Malvaceae, típiques d'ambientes templaos, en rexones tropicales y subtropicales. Ye orixinariu d'América y África. DescripciónEl xéneru inclúi plantes yerbales, añales o perennes, dende pequeños arbustos a árboles de pequeñu porte. Les fueyes son alternes, simples, d'ovaes a llanceolaes, de cutiu con marxe serráu o lobuláu. Les flores son llargues, conspicues, con forma de trompeta, con cinco pétalos, de tonos blancos a roses, colloraos, moraos o mariellos, de 4 a 15 cm de tamañu. El frutu ye una cápsula que contién delles granes en cada lóbulu, que llibérense cuando la cápsula s'abre, nel so maduror.  UsosMunches especies cultívense poles sos llamatives flores o úsense como arbustos en paisaxismu. Tamién son un ingrediente principal en tés de yerbes. Una de les especies, conocida como kenaf (Hibiscus cannabinus) úsase llargamente na ellaboración de papel. La especie Hibiscus rosa-sinensis tien usos médicos na Fitoterapia china.[4] La corteza, bien fibrosa, emplégase na Polinesia. La Ciudá d'Hibisco ye'l llamatu de la ciudá de Chengdu, en China. PlaguesLes especies d'hibiscos son sustentu de canesbes de dalgunos lepidópteros, como Chionodes hibiscella o Hypercompe hambletoni. TaxonomíaEl xéneru describiólu Linneo y espublizólu en Species Plantarum 2: 693, nel añu 1753. La especie tipu ye Hibiscus syriacus L.[1] Ver tamién
Referencies
Bibliografía
Enllaces esternos
|
