Anthus petrosus
El chis de los pedreros[2] (Anthus petrosus) ye una especie d'ave de pequeñu tamañu de la familia Motacillidae qu'habita xunto a les costes atlántiques d'Europa y África. Enantes taba considerada una subespecie del so pariente'l chis de los puertos (A. spinoletta), lo mesmo que'l (A. rubescens).[3] Distribución y hábitatEsta especie cría nes costes pedreres d'Europa Occidental dende'l Francia hasta Escandinavia. Ye una ave residente principalmente alredor de les Islles Britániques, Francia y el sur d'Escandinavia. Les poblaciones más nortices, son migratories y muévense al sur pa pasar l'iviernu. Raramente los individuos van escontra l'interior del continente européu. Les chises de pedreru tienden a tar alredor de les costes pedreres, ente que les chises de los puertos prefieren los yerbazales húmedos. Polo qu'anque cohabiten nel mesmu área nun suelen atopase nel mesmu hábitat. Descripción y taxonomía El chis de los pedreros tien un llargor corporal media de 16,5-17 cm.[4] El plumaxe de les sos partes cimeres ye de tonos pardos buxos llistaos, y les partes inferiores son ablancazaes con llixos escuros en fileres, que como'l restu de chises sírvi-yos como camuflaxe nel suelu y ente les roques. Tienen pates escures y un picu tamién escuru allargáu y apuntiáu Les aves de les subespecies d'Europa occidental y A. p. petrosus, A. p. kleinschmidti y A. p. meinertzhageni permanecen de color gris escuru tol añu. Ente que la subespecie escandinava y del Bálticu (A. p. littoralis) que pel iviernu tienen los mesmos tonos que petrosus pel iviernu, pel branu esclarien y adquieren tonos arrosaos pel branu, como'l chis de los puertos (A. spinoletta). Les poblaciones occidentales son cuasi sedentaries, ente que les poblaciones al este del Elba, xeneralmente de la variedá littoralis espárdense más llonxe[5]Los migradores ivernizos son fácilmente estremables del chis de los puertos pero imposible d'estremar de les demás subespecies pol so aspeutu o midíes. ComportamientuLa especie ye insectívora que como les demás especies de la familia Motacillidae busca les sos preses andando. El chis de los pedreros dexa que se-y averen a una distancia más curtia que'l chis de los puertos. Si se-y asusta va esnalar una distancia curtia, próximu al suelu, y posase se de nuevu.[6] La so llamada consiste nun esplosivu «fit». Los sos cantares, como la de les mayoríes de les chises, consta de series repitíes de pitíos más o menos agudos, con notes simples o dobles, que termina nun trinu vibratoriu. Xeneralmente más curtiu pero con bloques más llargos (una docena de repeticiones o más) que les del chis de los puertos.[7] Referencies
Bibliografía
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
